Ruim zeventig jaar geleden nam mijn peetoom me mee naar de eerste wedstrijd die ik van PSV zag. Van zijn zoon, fotograaf van dienst, kreeg ik mooie wedstrijdfoto’s. Lieuwe Stijger in zweefduik, Coen Dillen scoort! Ik werd PSV-supporter en ik ben het nog steeds.

Afgelopen zondag had ik alleen mijn mobieltje om de stand van de wedstrijd te volgen. Met nog tien minuten op de klok stonden onze jongens met 0-2 voor tegen Feyenoord. Dat beloofde een mooie avond te worden. Om zeven uur naar de samenvatting kijken met bord op schoot en rond half elf napraten op Nederland Eén over deze mooie overwinning. Een kwartier later keek ik nog eens op mijn mobiel. Wedstrijd afgelopen, eindstand: 2-2.

Dat hele bord op schoot kon me gestolen worden. Zal ik gaan kijken om te zien hoe die Rotterdamse druiloren vlak voor tijd twee keer scoren? Ben ik een masochist soms? En dan ’s avonds laat zeker luisteren hoe Rafael van der Vaart of een andere miesgasser gaat vertellen dat je ’Natuurlijk nooit zo’n voorsprong uit handen mag geven’.

Twee prachtige voetbaluitzendingen op zondagavond. Maar ik ga niet kijken omdat een jongen met een rood-wit shirt aan tegen half vijf een bal in een hoek heeft geschopt.

Hoe kinderachtig kan een oude man worden?

De dag was nog wel goed begonnen want ik had mijn koffie gedronken uit het gele kopje. Ik heb veertien koffiekopjes, Pools servies, en één daarvan is geel. Mijn lievelingskleur! Waarschijnlijk sinds Wim van Est de eerste Nederlandse gele trui veroverde in de Tour in hetzelfde jaar dat mijn oom me meenam naar PSV. Freud had een goede aan me gehad. IJzeren Willem raakte zijn trui de volgende dag trouwens weer kwijt toen hij in het ravijn donderde. Niet zo verwonderlijk want hij was, in de woorden van Tourwinnaar Jacques Anquetil ’Een renner die erg vaak op kop lag en erg vaak op de grond lag’.

Geel dus. Ik zou iedere dag uit dat gele kopje kunnen drinken. Maar dat doe ik niet. Ik drink iedere dag uit een ander kopje en pas als geel weer aan de beurt is in de rij van veertien, is de grote dag aangebroken: koffie uit het gele kopje!

Hoe kinderachtig kan een oude man worden?

Ik zou u nog meer van die voorbeelden kunnen geven maar u gelooft me zo ook wel. Ik wil zo graag het kind in mezelf bewaren. Wie niet trouwens? Onbevangen, naïef mijnentwege. Maar ik heb alleen het kinderachtig kind bewaard. En dat realiseerde ik me weer pijnlijk vlak nadat afgelopen zondag Alireza Jahanbakhsh een bal precies in de linkerhoek geschopt had.