Toch is er een aantal Aziatische auteurs die wel een plekje hebben weten te bemachtigen op de Nederlandse boekenplanken.

Hier een kleine selectie van boeken waarin Aziaten niet als ornament worden ingezet, of als bijfiguren worden opgevoerd om een westers verhaal op te smukken. Personages van vlees en bloed, die staan voor een generatie. Aziatische personages die queer, feminist, spion en vegetariër zijn.

Zo pleegt het hoofdpersonage in het boek ’De Vegetariër’ van Han Kang verzet. Haar man heeft een saaie kantoorbaan, zij is een keurige echtgenote. Van de een op andere dag besluit ze geen vlees meer te eten, een radicale keuze in Zuid-Korea.

In ’De sympathisant’ van Viet Thanh Nguyen leven we mee met een dubbelspion. Tegen de achtergrond van de Vietnamoorlog wordt de worsteling van een gescheurde identiteit uiteengezet.

In ’Op aarde schitteren we even’ van Ocean Vuong lezen we het verhaal van een homoseksueel in Amerika, opgroeiend met een alleenstaande Vietnamese moeder. Een zoektocht naar ras, klasse en mannelijkheid. Vechtend tegen traditionele verwachtingen en de teleurstelling van zijn moeder.

Een krachtige Koreaanse stem vinden we in ’Kim Jiyoung, geboren in 1982’, geschreven door Cho Nam-Joo. De vrouw kwijnt langzaam weg in door de maatschappij opgelegde rollen en doet een poging los te breken uit de greep van dominante mannen.

In het boek van Pete Wu, ’De banengeneratie’, schrijft hij: „verhalen leren ons hoe de wereld in elkaar steekt, en hoe wij andere mensen zien. Als je mensen die op jou lijken steeds op een specifieke manier weergegeven ziet, internaliseer je dat. En dat doet uiteindelijk iets met je zelfbeeld.”

Ik ben niet opgegroeid met Nintendo, maar met een karaokeset. Mijn moeder kweekte geen tulpenbollen in de tuin, maar koriander. Op mijn elfde heb ik pas met bestek leren eten, omdat hutspot zich niet laat vastgrijpen in kleine sushi-hapjes. Vergis je niet. Hierachter schuilde een hele wereld, van niet alleen een Aziatisch gezin, maar ook van iemand die tegen de klippen op een witlof ham-kaasschotel probeerde te bereiden, als poging tot integratie in een Groningse omgeving, door een dochter die ervan droomde op een dag zelf schrijver te worden, en die met dezelfde thematieken worstelde als de westerlingen om haar heen.

Haar droom: op een dag verhalen te schrijven die over ons allemaal gaan. Voor mij was het gebrek aan Aziatische representatie geen demper op mijn dromen, maar iets wat ik gretig oppakte om de juiste verhalen de wereld in te sturen.