Het deed iedereen bij Texel ook denken aan de uitwedstrijd. Toen was een 1-3 voorsprong niet meer genoeg vanaf het moment dat Volendam zijn vaste keeper wisselde voor een voetballende vervanger die zijn handen mocht gebruiken. Ook destijds eindigde het gelijk tussen ploegen die elkaar ook nu weer in evenwicht hielden. ,,Bij 2-1 hadden we het af moeten maken’’, stelde Martijn de Veij later vast. ,,We kregen in de fase genoeg kansen om Volendam pijn te doen. Alleen, we deden het niet.’’

De coach begint inmiddels een beetje moe van zichzelf te worden. Elke keer weer hetzelfde riedeltje na een wedstrijd waarin zijn ploeg gelijkwaardig was tegen hoger aangeslagen oppositie maar dat niet in klinkende munt kon omzetten. ,,Dan heb ik liever eens een wedstrijd waarin we kansloos worden weggespeeld maar de tegenstander er geen bal bij ons in krijgt. En dat wij dan door één rake uithaal winnen of zo. Helemaal niet verdiend, dát lijkt me zó lekker.’’

Maar zóver kwam het niet. Texel zette Volendam twee keer op achterstand maar werd steeds weer achterhaald. Eerst omdat afspraken niet werden nagekomen. ,,Iedereen zou zijn eigen man houden en niet overgeven. Dat gebeurde wel en meteen was het weer raak.’’

De tweede treffer van Devin Koorn leek langer houdbaar. De slotfase liep al toen Volendam de laatste minuten zijn echte doelman inwisselde. Het succes bleef aanvankelijk uit maar kwam er alsnog door een toverbal bij de tweede paal.