Ontelbare keren opperden linkse politici om samen te gaan, maar meestal was de een groter dan de andere dus dat voelde nooit eerlijk. Nu ze beide klein zijn en ook niet veel groter dreigen te worden is de tijd rijp, is op de partijburelen bedacht. Het zijn nog twee vrijende egeltjes (die doen het héél voorzichtig, vertelde een beroemde reclamecampagne van de Rutgerstichting ter promotie van het condoom al in de jaren zeventig), maar de liefde wordt steeds sterker. De congressen hebben een duidelijk signaal afgegeven: doe het samen, maar doe het rustig aan. De partijen staan namelijk ook vaak tegenover elkaar. Opvang van vluchtelingen, Lelystad Airport, nikabverbod… criciti somden zaterdag in deze krant een hele lijst op. En daaraan toegevoegd: regeringsverantwoordelijkheid dragen. PvdA stapte wel vaak in het kabinet, GroenLinks kon in 2017 zo de regering instappen, maar gaf zijn portie aan Fikkie vanwege het migratievraagstuk.

Grote vraag is: wie gaat de fusiepartij leiden? PvdA-kopstuk Attje Kuiken is vooral onzichtbaar, GroenLinkser Jesse Klaver dreigt sleets te worden en het niet nemen van regeringsverantwoordelijkheid heeft hem geen goed gedaan. Na de verkiezingen voor de Provinciale Staten en indirect voor de Eerste Kamer gaan ze één senaatsfractie vormen – wie wordt daar de leider? – en kunnen de senatoren aan de slag met de grote verbroedering. De zoektocht naar een ‘neutrale’ leider die de partijen verbindt, jong en oud kan bekoren en de kiezer aanspreekt kan dan beginnen. Want die is nog niet in zicht.