Ze slikte één pilletje in de ochtend, verder was ze eigenlijk zo gezond als wat. Maar de laatste jaren ging haar gezondheid toch achteruit en moest ze haar geliefde Marken inruilen voor het ’vasteland’.Aanvankelijk verhuisde ze naar verzorgingshuis De Meermin in Edam en sinds eind 2020 woonde ze in verzorgingshuis De Friese Vlaak in Volendam. Ze was nog steeds helder van geest toen ze op 23 oktober 103 jaar was geworden. Maar lezen lukte niet meer.

Loppie Zeeman was geboren op Marken en trots op haar (schier)eiland. Ze droeg ook de traditionele klederdracht. Ze kwam in vol kostuum - zwart, zoals gebruikelijk voor weduwen - naar verzorgingstehuis De Meermin in Edam, maar het complexe wikkel- en speldwerk was geen doen voor de verzorging. ,,Toen stapte ik over naar ’burgerkleding’.’’ Nog steeds donker overigens. ,,Dat staat me het beste’’, vertelde ze toen ze honderd was geworden.

Zwaar

Een makkelijk leven heeft niet bepaald gehad. Maar moeder stierf toen ze zeven jaar was. Na haar schooltijd zwoegde ze van zeven uur ’s ochtends tot tien uur ’s avonds als huishoudelijke hulp in Monnickendam.

In 1950 trouwde ze met Cornelis Zeeman. Maar een jaar later bij de geboorte van hun zoon bloedde ze bijna dood. Haar man verloor ze in 1979. Gelukkig had ze nog wel haar zoon, die ook Cornelis heet (roepnaam Kees). Ze had ook twee kleinkinderen. Verder was haar kennissenkring erg klein geworden.

De afscheidsdienst voor Loppie Zeeman is dinsdag om 14 uur in de Grote Kerk op Marken. Aansluitend is de begrafenis op de begraafplaats. Na afloop wordt koffie gedronken in dorpshuis Het Trefpunt op Marken.