Ter Rede van Hoorn was achttien jaar lang een begrip onder openwaterzwemmers. De stichting, die zich bezig hield met de organisatie, heeft nu de stekker uit het evenement getrokken.

De opzet van de stichting was altijd om, door in de loop der jaren steeds grotere wedstrijden te organiseren, toe te werken naar het marathonzwemmen van de Olympische Spelen in 2028. ,,De nekslag voor dat plan kwam door een uitspraak van premier Rutte, die bij de installatie van het kabinet aangaf dat niet meer werd ingezet op het binnenhalen van de Olympische Spelen. Daarom stopte het niveau bij de Europese kampioenschappen in 2016. De drive was bij iedereen weg en het verval begon’’, stelt Hans Beenker, jarenlang de kartrekker en hét gezicht van het evenement.

Stapjes

Vanaf het eerste begin – in 2003 – groeide de Ter Rede van Hoorn met kleine stapjes. ,,Van een dag met 500 starts naar twee dagen, van een gewone wedstrijd uit het openwatercircuit naar Nederlandse kampioenschappen. Daarna kwamen Europese jeugdkampioenschappen, Europacupwedstrijden en, in het jaar van het EK, het wereldjeugdkampioenschap. Tot op het eind heeft de gemeente Hoorn daar een positieve bijdrage aan geleverd.’’

Afscheid nemen doet Beenker, als vanzelfsprekend, met pijn in het hart. ,,Het was altijd mijn intentie om na twintig keer afscheid te nemen en op zeventigjarige leeftijd het stokje over te dragen aan de jongere generatie. Ik ben inmiddels zeventig jaar en die opvolging is er helaas niet gekomen. Ik kan niet anders dan dit besluit nemen, hoewel er natuurlijk meerdere redenen aan ten grondslag liggen.’’

Een van die redenen is de geringe belangstelling in de regio. ,,In het verleden hadden we bijvoorbeeld bij zwemvereniging Hoorn toppers als Hans van Goor, Edith van Dijk, Maarten en Etta van der Weijden. Zelf ben ik jarenlang trainer geweest van een groep zwemmers. Het is niet erg dat de huidige generatie dat topniveau niet haalt, maar ook de spoeling werd steeds dunner. Ik verhuisde daarom met enkele zwemmers van niveau naar Het Y in Amsterdam. Daar is nog een cultuur van openwaterzwemmen.’’

Een andere oorzaak ziet Beenker in de manier van sportbeleving na corona. ,,Er was al een terugloop voor de pandemie, maar mensen hebben tijdens corona de wetsuits ontdekt. Ze trekken nu het rubber aan en zijn weg. Ze willen meer genieten van het zwemmen en de kosten zijn relatief laag. Andere zwemmers zijn in de afgelopen drie jaar andere sporten gaan doen, zijn bijvoorbeeld op de racefiets of mountainbike gesprongen.’’

Ironman

Tot slot zijn de kosten en vergunningen struikelblokken. Met name als het om de veiligheid gaat. Zo weet Beenker dat een reddingsbrigade aardig wat budget ’opslokt’. ,,Het is soms jaloersmakend om te zien hoe dat bij andere, soortgelijke evenementen gaat. Dat verschilt sterk namelijk. Los daarvan zijn we geen Ironman, die tussen de 300 en 600 euro inschrijfgeld rekent. Die kosten van de reddingsbrigade zouden we eigenlijk moeten doorberekenen aan de zwemmers om op nul uit te komen. Maar zwemmers zijn dat niet gewend en niet iedereen kan zich die kosten veroorloven. Hoorn was lange tijd de ‘openwaterzwemhoofdstad’ van Nederland, maar die tijd is helaas voorbij.’’