Er zijn artiesten die in een spijkerbroek en een slobbertrui het podium op stappen. Bij de inmiddels 74-jarige Grace Jones zal dat nimmer gebeuren. In muzikaal opzicht en wat betreft haar uiterlijke verschijning draait alles bij haar volledig om stijl en herkenbaarheid.

Ze had al aardig wat albums op haar naam staan toen in 1981 ’Niteclubbing’ verscheen. Op de hoes de extreem gestileerde, hoekige verschijning van Jones, met in haar rechter mondhoek een sigaret die loodrecht omlaag wijst. In haar videoclips en live ontpopte Grace Jones zich als een androgyne boa constrictor. Indrukwekkend en adembenemend.

De muziek van Grace Jones herken je bij de eerste noten, zéker alle nummers die op ’Niteclubbing’ staan. Het titelnummer zelf, maar ook ’I’ve seen that face before (Libertango)’, ’Pull up to the bumper’ en ’Use me’. Voor een legendarisch album bevat het vrij veel covers, van Iggy Pop en Bill Withers tot een bewerking van een compositie van Astor Piazolla. De stijlen op de plaat lopen uiteen van reggae tot funk, maar door de arrangementen en instrumentatie is het toch een geheel.

In de band waarmee Jones het album op de Bahama’s opnam het legendarische duo Sly Dunbar op drums en Robbie Shakespeare op bas. Ze leggen de basis voor een tijdloos, stijlvol en uiterst herkenbaar muzikaal avontuur, dat je eindeloos blijft beluisteren.

Luister hier naar onze playlist The Classic Album