Niet ver van Leiden ligt Oud Ade. Middenin het groen van de weilanden staat hier het zelf ontworpen huis van Wim Klaassen. Aan de voorkant zie je een grote glazen gevel en een puntdak. Van de zijkant is het huis wat langwerpiger. Binnen is het er schoon, licht en ruimtelijk. De indeling van verschillende verdiepingen en de grote ramen met weids uitzicht vallen direct op.

De kleuren van het huis lopen direct over in de omgeving. Beneden in het souterrain zijn er wat meer aardetinten, een verdieping hoger zien we groene elementen die door het grote raam overgaan in het uitzicht van het weiland. Nog een verdieping hoger en je komt in ’de hemel’, met blauwtinten van Hollandse luchten. Hier is een ’wintertuin’ waar altijd wel zonlicht door de dakramen komt. Daarnaast is de slaapkamer, met het bed middenin de kamer met uitzicht op het uitgestrekte polderlandschap.

We zien hier echt een huis van een architect. Het huis werd in 2018 gebouwd. „Het is heel erg op het uitzicht gericht. We hebben hier prachtige zonsondergangen, je kunt door de ramen zonsopkomst tot zonsondergang zien”, vertelt Wim.

In het weiland zie je door het raam ook een slootje lopen. De tuin is daarop geïnspireerd. „Dat slootje vond ik zo mooi. Omdat het huis wat hoger is, heb je mooi uitzicht daarop. Onze tuininrichting is daarop gebaseerd. De perken herhalen de slingerende vorm van dat slootje.”

Wim ontwierp het huis met het Zuid-Hollandse langhuisboerderij als inspiratiebron. Dat zie je onder meer terug in de schuine lijnen in en rond het huis. „Toen we dit stuk land hadden gekocht, heb ik rondgewandeld en ben ik bij een buurman binnen gaan kijken. Hij woont in een woonboerderij. In dat huis waren aspecten die ik zo leuk vond dat ik ze in mijn ontwerp wilde verwerken. Ik heb me toen meer verdiept in de typologie van een langhuis en ontdekte andere aspecten van zo’n woning die ik in het ontwerp wilde toevoegen. Zoals een plek in een langhuisboerderij, vaak onder de grond, waar melk wordt opgeslagen en kaas gemaakt. Hier hebben we een souterrain en dat gaat een stukje de grond in. Daar is mijn werkplek.”

Wim heeft er ongeveer een jaar over gedaan om het huis te ontwerpen. Eerst woonde hij in Landsmeer, vlakbij Amsterdam, en heeft hij ook in Zaandam gewoond en gewerkt. Zijn vrouw Nelleke, waarmee hij afgelopen juli trouwde, wilde graag buiten de stad wonen. Verder kon Wim helemaal losgaan met het ontwerp.

„Het was lastiger iets te ontwerpen omdat je het allemaal voor jezelf maakt. Je moet zelf alle keuzes maken en je wil dat het klopt. Het uitzicht is een bijzonder aspect aan de woning, maar ook het niveauverschil. Tussen de weg en het water zit anderhalve meter niveauverschil, dat hebben wij toegepast in de woning.”

Het ontwerp in de geest van de omgeving, onder architecten bekend met de term ’genius loci’ (plaatsbewust ontwerpen), is wat Wim als architect kenmerkt. De groene vergezichten, het niveauverschil en de typerende bouwstijl van landhuisboerderijen zijn elementen uit de omgeving die terugkomen in zijn huis. „Zo’n huis als dit zou ik niet maken in een bewoonde omgeving. Dit kun je alleen doen als je voldoende privacy hebt.”

„Toen ik dit huis ontwierp dacht Nelleke in eerste instantie dat het met het staal en glas te strak zou worden en er te weinig natuur in zat. Maar eigenlijk, zodra je de gordijnen open doet, is de natuur in huis.”

Hoewel Wim als stadsmens moest wennen aan de polder, was dit maar van korte duur. Hij voelde zich al snel thuis, in zijn zelf ontworpen huis.