Door een kuil in een rechte zandweg op zo’n vijf kilometer van de finish sloeg de Desert Lion 247 van de broers over de kop. Tim: „Het was een zandbultje van niks. We reden 160, 170 en werden gelanceerd. Dakar is Dakar: onverbiddelijk.”

Wonder boven wonder bleven ze nagenoeg ongedeerd, maar de schade aan hun buggy was aanzienlijk. De auto landde rechtop, maar miste een wiel en de helft van het bodywork. Onderdelen lagen meters verderop. Nadat ze van de schrik waren bekomen en de boel weer bijeen hadden geraapt, besloten ze te kijken of ze tóch de finish konden bereiken, waar ter plekke repareren onbegonnen werk bleek. Op drie wielen, hetgeen officieel niet toegestaan is, lukte dat en eenmaal daar werden ze door een truck naar het 94 kilometer verderop gelegen servicepark gesleept.

Daar had het team al alles in gereedheid gebracht om de nodige reparaties uit te voeren, en uiteindelijk kon de auto op vier wielen naar het bivak gereden worden. Diskwalificatie dreigde, maar de FIA bleek coulant en gaf de broers een fikse tijdstraf. Daardoor spelen ze in het klassement - waarin ze zeventiende stonden - geen rol van betekenis meer. Navigator Tom: „Op zich was het een mooie stage. Het ging ook goed, we reden een mooi tempo. Tot we vlak voor de finish een ’beetje’ pech hadden. Echt níét te geloven.”

Zondag bleek de schade aan de auto toch nog groot. Onderweg verloren ze de uitlaat en een voorwiel en brak een schokbreker af. „Die schoot dwars door de motorkap heen door de waterleiding van de koeling’’, aldus Tom. ,,Die heb ik provisorisch gerepareerd. We konden door, maar moesten wel steeds vragen om water en koelvloeistof bij andere deelnemers.”