,,Als dit zo doorgaat wordt het een lang verhaal’’, zei Peter van Noord met de klink van de kleedkamerdeur nog in zijn hand. De coach van de geklopte thuisclub is doorgaans een ambassadeur van het positivisme. Wanneer zelfs hij gaat somberen, staat het water echt aan de lippen. Dan gaat het over de inboedel die hij achter liet.

De figuranten op een avond die langs de lijn zo mooi was geweest. Filevorming voor de sporthal. Drukte op wat in de volksmond derde kerstdag is gaan heten. Basketbalfans die niet langer geketend waren aan de eettafel, blij dat ze er even uit konden. Donar had zelfs twee busladingen sfeermakers meegenomen in de hoop de concurrentie van de thuisclub mee te krijgen in hun enthousiasme. Vergeefs.

Het was al met al een opmerkelijke ambiance voor wat toch een treffen in de achterbuurt van de eredivisie was. Den Helder Suns weet daar zo langzamerhand de weg. Donar is een rijkeluisploeg die verdwaald is in de sloppenwijken. Die tot voor aanvang van wat met name in de tweede helft een ongelijke strijd was slechts één deur verder woonde in de stand, maar zich nu ruimschoots distantieerde van het milieu.

Niemand die Van Noord de stand van zaken hoeft uit te leggen. Maar niemand ook kennelijk die hem kan helpen er iets aan te doen. Hij zag een Amerikaan met heimwee tussentijds naar huis gaan. Een voor het seizoen als grote versterking aangekondigde center van 2.09 meter heeft alleen nog met een wazige blessure op de bank gezeten. In het meest gunstige geval had Kevin Bleeker een trainingspak aan, voor het gevoel. En nu moest Van Noord vertellen dat Jitze ter Haar vanwege een hernia voorlopig niet speelt.

Wat resteert op de trainingen is een uitgedund gezelschap. Kijken naar de deur heeft geen zin want daar zal voorlopig geen versterking door komen. Die schijnt onhaalbaar.

In dat decor krijgen de massaal uitgerukte fans dan wedstrijden voorgeschoteld als op de laatste dinsdagavond van het jaar. Zo’n ontmoeting waar de goedwillende thuisclub één helft heel verdienstelijk mee op kon met Donar. Maar de inzet voor rust (37-43) was ook een aanslag op de energie geweest.

Langzaam liep de ploeg die de tegenstander met name in het derde kwart alle vrijheid gaf leeg. Toen liefst zeven driepunters om de oren kreeg. Er lag net geen rode loper voor Olaf Schaftenaar die de wedstrijd helemaal aan flarden schoot.