Marco van Basten bereidt zich niet maximaal voor op de uitzending, dat is duidelijk. Tegelijkertijd moet hij soms tóch antwoord geven op voetbalinhoudelijke vragen. Het levert schitterende tv op.

Zoals toen presentator Sjoerd van Ramshorst hem ineens vroeg naar de kracht van Amerika. Oef. Van Basten gleed met zijn tong langs zijn lippen. Met spoed gingen de radertjes draaien in het brein van de oud-spits. Eerst maar een naam roepen. ’Ja, Pollesies’, zei Van Basten, doelend op Chelsea-aanvaller Christian Pulisic. Van Ramshorst liet niet los. ’Wat maakt hem goed?’

En toen kwam het. In één adem: ’Nou, euh, hij is aan de bal comfortabel, hij is in staat te scoren, kan mensen passeren, kan voorzetten geven, is een jongen die het spel goed leest.’ Tafelgenoot Ibrahim Afellay keek met grote ogen toe. Van Basten blufte op topniveau.

Is het erg dat Marco van Basten niet precies weet wat de kracht van Amerika is? Nee, hij is Marco van Basten. Dat weet iedereen in de studio: dáár zit de man die ’ons’ de enige hoofdprijs in de Oranje-historie bezorgde. En gelukkig kunnen we in Nederland, waar elk hoofd boven het maaiveld er altijd maar af moet, enig respect opbrengen voor Van Basten. Mede-analisten corrigeren hem vriendelijk, als hij een foutje maakt.

(Tekst gaat door onder de foto)

Hij mag af en toe even lekker afdwalen met z’n gedachten, wat je hem ook regelmatig ziet doen. Want hij is geen analyticus die haarfijn moet uitleggen wat er allemaal aan schort in de defensie van Ghana; hij is ’gewoon’ San Marco.

Hij vertelt af en toe wat hij ervan vindt, in gewonemensentaal ook nog - een contrast met de bovenmenselijke status die hij als voetballer verdiende. Iedereen begrijpt zijn rol, behalve Sjoerd van Ramshorst, toen hij hem vroeg naar de kracht van Amerika. Gelukkig antwoordde Van Basten zoals je dan hoopt: met een heerlijke schijntrap.