Onze buurman langs de dijk heeft ook een drone. En buiten de bebouwde kom is dat een heel ander verhaal. Sowieso weet ik dat mijn buurman voornamelijk vogels en landschappen fotografeert. Vanuit zijn huis kijkt hij uit op onze weilanden en alleen dit jaar al kreeg ik foto’s van een lepelaar, scholeksters, een roerdomp en een gele kwikstaart opgestuurd. ’Het gaat goed met jullie vogelstand, chapeau’, schreef hij erbij.

Maar misschien nog wel het mooist vind ik de foto’s vanuit de lucht. Bij mistig weer en lage zon. En dan ál dat water. De rij huizen langs de dijk slechts gebouwd op een smal strookje land. Voor en achter vaarten. Ik kan er lang naar kijken.

Afgelopen week kreeg ik weer een serie foto’s van de buurman. Gemaakt met de drone, in herfstig ochtendlicht. Foto’s van mist boven de weilanden, een opkomende zon, van onze koeien - vanuit de stal op weg naar de wei. ’Laat je me het weten als de kudde last heeft van het gezoem van de drone? Ik wil ze uiteraard niet storen.’ Op één foto zie ik de koeien wel omhoogkijken - nieuwsgierig als ze zijn.

Eén foto sprong er bovenuit: de foto van Jurre, die twee koeien via de ponton over de sloot naar het weiland aan de overkant brengt. Het licht grijs-blauw, de dieren en hun boer weerspiegeld in het water. Een sfeer die raakt aan melancholie en mystiek.

Om in te lijsten. Dank buurman.