Mijn eerste echte autorit staat me nog helder voor de geest. Stiekem pakte ik de Seat Arosa van mijn moeder van het pad en reed ermee naar mijn studentenkamer in Tilburg. Mijn ouders waren op vakantie. Ze zouden vast niks merken. Een paar weken later brak de hel los. Twee boetes op de Ringbaan West, Tilburg. Busted. Om mijn schuld in te lossen moest ik drie zaterdagen achterham snijden bij de Dekamarkt.

De wereld aan mijn voeten

Ondanks dit debacle kan ik het gevoel van toen nog steeds oproepen. Ik heb mijn rijbewijs, de wereld ligt aan mijn voeten. Vrijheid, wie doet mij wat! In de jaren die volgden (in barrels, olieboten en uiteindelijk een keurige leaseauto) heb ik met plezier gereden. Ik haalde zelfs mijn motorrijbewijs. Eigen vervoer is een eerste levensbehoefte. Toch?

Vorige week overviel het me dus even, toen ik naar het leasebedrijf in Utrecht reed om mijn tuttige bolhoedje -een Fiat 500- in te leveren. Dit is de laatste rit. Vanaf nu geen eigen auto meer. Wat heeft mij bezield? Mijn werk is twintig kilometer van huis, ik ben alleen met een dochter van 8 die van alles onderneemt. Dan móet je toch een auto voor de deur hebben?

Soort van sportief

Het misschien wat onzalige idee om autoloos verder te gaan ontsproot toen we verhuisden naar de binnenstad van Hoorn. Ik kocht een goeie fiets en kreeg er warempel nog lol in ook om dagelijks naar mijn winkel te fietsen. Kijk mij eens -soort van- sportief en groen bezig zijn!

Een pizzadoos gaf de doorslag. Mijn auto’s zijn altijd een vergaarbak van troep geweest, zo ook het oud-papier. Een vergeten punt pizza is er een eigen leven gaan leiden en na een paar weken stapte ik in het bolhoedje from hell. Zoveel vliegen, dat is niet goed voor je hart.

Gepeperde rekening

Maar wacht eens even, stond-ie nu echt al zo lang stil? Een parkeerplaats bezet te houden in een stad waar parkeren telkens een klein wondertje is? En waar ik elke maand een gepeperde rekening voor betaal aan de leasemaatschappij?

Delen

Langzaam kreeg een leven zonder auto vorm in mijn hoofd. Volgens mij kan ik dit best. Kun je überhaupt nog wel met een auto aankomen in een tijd waarin de wereld schreeuwt om een beetje minder? Waarom willen we zo graag zélf bezitten, kunnen we niet beter delen?

Dat ga ik de komende tijd samen met jullie onderzoeken. Lees mee, dan zoek ik alvast een lekker regenpak uit.

Reageren? Mail naar info@haakvrouw.nl

Lees ook: De auto is de deur uit. Het levert Anouk een slordige 300 euro per maand op. Ongeveer | column Anouk autovrij

Lees ook: Zonder haar Fiat 500 maakt Anouk het zich zo makkelijk mogelijk. Ze koopt een e-bike | column Anouk autoloos