Jong, iets ouder, debutant en ervaren danser maken samen een show onder leiding van Susan Baars. Na drie jaar kan en mag De Hoornse Balletschool weer op de planken staan. Ze hebben een zware periode achter de rug, vertelt Baars in haar openingswoordje, maar ze zijn terug. En hoe! Het programma is strak georganiseerd en niets wordt aan het toeval overgelaten.

Deze keer gaat de balletschool naar het museum. Suppoosten verwelkomen de bezoekers in de foyer en maken nog snel even schoon totdat het museum zijn deuren opent. Danique en Liesa zijn de rode draad en nemen het publiek mee door het verhaal. Tweemaal dansen zij een sierlijk duet en meerdere keren dansen ze in andere dansensembles of begeleiden zij de allerjongste dansers.

Gedurende het programma komt er een veelkleurig palet voorbij. De allerkleinsten zijn aandoenlijk. In schattige kostuums draaien ze een pirouetje en het publiek smelt. Vooral voor familieleden is dit een favoriet onderdeel.

Het programma zit goed in elkaar, beginnende en ervaren dansers wisselen elkaar af, de dansen zijn precies lang genoeg, waardoor het publiek geboeid blijft. Het aanbod is zeer gevarieerd, er komt van alles voorbij, waaronder zonnebloemen, een schoolklas, schilderijlijsten, sterren en dieven. Uiteraard zijn er ook standbeelden, zoals in bijna ieder museum. Deze worden het toneel opgedragen. Wanneer ze tot leven komen, dansen ze sierlijk door het museum. En niet te vergeten Escher. Deze dans wordt duidelijk ingevuld door de meer ervaren dansers. Waar soms een voorzichtige blik wordt geworpen op een mededanser, is dat hier geheel niet aan de orde. De dansers dansen synchroon, zonder op elkaar te letten, en zijn op de tel nauwkeurig. Het is duidelijk dat hier ervaring aan te pas komt.

De dansers op de spitzen zijn allen indrukwekkend. Zo is er een dans met muizen, getrippel op spitzen. Ongelofelijk knap om te trippelen op je tenen. Subliem zetten de balletdansers deze dans neer. De choreografie is top, strak.

De kleding is goed voor elkaar. Alles is op elkaar afgestemd tot aan de haarstijl toe. Waar de ene dansgroep een knot draagt, heeft de andere een eenvoudige vlecht in het haar.

Iedere dans is een kunstwerk op zich. Wanneer het swingende slotlied klinkt, krijgen de dansers dan ook een terechte staande ovatie.