Een schildpad met een takje in zijn bek, alsof hij de meerkoet een handje wil helpen. Toch blijkt de kersverse moeder er niet helemaal van gediend.

Reus trof het tweetal naast de sloot bij de kruising van de Tripkouw en de Cornelis Haringhuizenlaan in Midwoud. ,,Moeder meerkoet was niet blij met de indringer”, laat Reus weten. ,,Op zich ziet het er natuurlijk leuk uit. Zo’n schildpad in een slootje in ons dorp, maar schildpadden horen hier natuurlijk niet. Het gaat altijd om gedumpte exemplaren. Los van het feit dat het grove dierenmishandeling is om een gehouden dier aan zijn lot over te laten, is het ook zeker dat het dier hoe dan binnen enkele jaren sterft omdat dit dier in ons klimaat niet kan overleven.”

Lees ook: Broedende scholeksters in middencirkel voetbalclub Grashoppers. ’Ineens lagen er drie eieren in het nest’

De vogelspotter blijkt een schildpaddenkenner: ,,Omdat een waterschildpad pas kan eten vanaf 18 graden, is er in ons land slechts een hele korte periode om überhaupt voedsel te kunnen opnemen. Naast dat ze het voedsel nodig hebben om te functioneren, is het ook nodig om vóór elke winter voldoende vetreserves op te bouwen voor de noodzakelijke winterrust. Omdat de warme periodes te kort zijn en de koude periodes veel te lang, bouwen ze onvoldoende reserves op. Uitzonderingen daargelaten, maar uiteindelijk zal iedere schildpad door verhongering sterven. Bovendien verstoren ze ook nog het leefmilieu van inheemse plant- en diersoorten.”