Van zaterdag 23 april tot en met 30 april fietst een groep van zo’n veertig jongeren (13-16 jaar) in één week naar de finish in Hoogwoud waar ze traditiegetrouw worden opgewacht door honderden trotse thuisblijvers.

Op de tiende Tour de Fris moest, net als vele andere evenementen door alle Coronamaatregelen lang worden gewacht. Maar nu het zover is staan niet alleen de deelnemers te trappelen om op pad te gaan. Ook de dertig vrijwilligers die zorgen voor het wel en wee van de jonge helden hebben er volgens voorzitter Marcel Lehnhardt zin in. Lehnhardt vormt samen met Harm Boerma , Leo van Gelderen, Pé Veldt, Arnoud Zuurbier, Kees Smit en Marjon Smit het selecte groepje dat de Tien gaan volmaken.

(Tekst gaat door onder de foto)

Saamhorigheid

„Maar”, voegt hij daar meteen aan toe. „De tien halen voelt bijzonder, maar achter die zeven zijn er ook heel wat vrijwilligers die ook al acht, zeven of zes jaar meedraaien. Het zegt in ieder geval iets over de inzet en saamhorigheid van onze groep. Het is een heel divers gezelschap die elkaar in feite maar een paar keer per jaar ziet. Wat mij dan elke keer opvalt is dat de stemming er meteen goed in zit. Alsof ze elkaar bij wijze van spreken elke week zien. Ik vind dat heel bijzonder.”

De groep waar Lehnhardt op doelt, bestaat uit dertig begeleiders, waarvan er vier thuis de opbouw van de finish voor hun rekening nemen. In het peloton rijdt een aantal fietsende begeleiders, zorgen drie op de motor er voor dat het peloton door kan rijden en sluit als laatste een bezemwagen tegelijkertijd werkplaats/EHBO de rij. Tijdens de pauzes onderweg zorgt de bevoorrading voor drinken, fruit en iets lekkers.

Ondertussen is de bouwploeg op de volgende camping al weer bezig met het opzetten van de tenten en de mobiele keuken. Daar zwaait de kookploeg die elke dag weer een smakelijke maaltijd op tafel zet, de scepter.

(Tekst gaat door onder de foto)

Bijzonder

Over de vraag wat hij als voorzitter in al die jaren als het meest bijzonder heeft ervaren moet hij even nadenken: „De ontwikkeling die de jeugd in één week meemaakt, vind ik wel het meest bijzonder. Hoe ze als groep steeds meer naar elkaar toegroeien en elkaar helpen. Daarnaast natuurlijk de plekken waar we geweest zijn. In dat opzicht vind ik de derde Tour naar Berlijn nog steeds de mooiste. Niet alleen vanwege de stad en de rit terug. Maar dat jaar begon het ook echt een geoliede machine te worden. Tijdens die eerste twee was het toch nog veel zoeken naar de juiste formule.’’

Erevelden

De reis vanuit Normandië was volgens Lehnhardt vooral indrukwekkend. ,,We zijn met de jeugd naar de erevelden geweest. Eerlijk gezegd, was ik wel een beetje bang dat ze met veel herrie daar rond zouden lopen. Maar de groep was stil en werd steeds stiller. Zwaar onder de indruk. Trouwens elke Tour de Fris starten we op de zaterdag met iets educatiefs voordat we zondags van start gaan. We willen ze ook iets van geschiedenis meegeven. Deze keer bezoeken we de voormalige Stasi-gevangenis in Oost-Berlijn. Als de trainingen die we achter de rug hebben de graadmeter zijn voor wat er komen gaat, wordt deze tiende een onvergetelijke jubileumtour.”