Het begon dit jaar al vroeg, niet met de geijkte zwaluw, maar met de zeven vinkjes van Joris Luyendijk. Joris was zo'n zeven-vinker en Mark Rutte, en niet te vergeten Jan Peter Balkenende! Voorwaar een bont gezelschap waartoe niet iedereen even graag wil behoren.

Hoewel, ongeveer de helft van de Nederlandse bevolking heeft inmiddels wel even stiekem nageteld of hij erbij hoort. Waarom maar de helft? Simpel, de andere helft komt per definitie niet verder dan zes vinkjes. Logisch toch?

Die neiging tot natellen, niet echt een sympathieke karaktertrek, is ons van jongs af bijgebracht. Vaag staat me een liedregel bij: 'Tel uw zegeningen, een voor een; tel ze alle en vergeet er geen.' Ik zal de tekst wel uit zijn verband gerukt hebben, maar vooral die vermaning: 'en vergeet er geen' bleef me bij. Waarom die nadruk op het 'alles hebben?'

Er is één mens in onze wereld waarvan ik dat volledig begrijp. Volodimir Zelenski. Als hij 's avonds op de rand van zijn bed zit en de steunbeloftes van zijn vrienden natelt, is het van levensbelang dat hij er geen vergeet. Maar voor ons hier? Het is lente.

Kees van Zijverden