Het einde kwam onverwacht. „Ik zat boven te schrijven toen Rob onwel werd”, zegt zijn vrouw Gerda. „Het is heel onwerkelijk, dat hij er niet meer is, zo plotseling. Iedereen vindt het ongelooflijk.”

Rob van Oosten ligt thuis in Purmerend. „Wat hij heeft gezaaid, daar zie ik nu het tastbare bewijs van. Het is één bloemenzee. De warme reacties, dat sterkt me. Ik ben niet alleen. Er zijn al heel veel vrienden langs geweest. We hebben samen herinneringen opgehaald, een lach en een traan. Net nog was z’n broer uit Canada hier. Het is nu weer even rustig.”

Gerda: „Inspireren en enthousiasmeren, daar was hij goed in. Het beste uit iemand halen.” Bij het speciaal basisonderwijs lag zijn hart. „Hij heeft gezegd: ’Ik wil acht jaar voor de klas staan en dan iets anders’. Zo is het ook gegaan. Rob was van het organiseren.” Directeur van sbo De Botter in Edam werd hij en daarna onder meer onderwijsconsulent en adjunct-directeur bij SWV Waterland, een samenwerkingsverband voor passend onderwijs.

Betrokkenheid

Rob vertelde in 2018 aan deze krant over wat hem dreef: „Toen ik twintig was, heb ik negen weken in Amerika gewerkt, in een zomerkamp met kinderen uit achterstandswijken. Ik denk dat daar mijn betrokkenheid is ontstaan.” (…) „Ik vind dat je als maatschappij ervoor moet zorgen dat kinderen die extra ondersteuning nodig hebben, deze ook kunnen krijgen. De wegen daartoe worden steeds ingewikkelder en daarom heb je mensen nodig die van de hoed en de rand weten. Die weten wat er in de regio of landelijk mogelijk is.”

Stoppen met dat werk betekende meer aandacht voor de muziek: het Muziekcafé en de Waterlandse Popprijs. „Hij benaderde bandjes en spoorde ze aan om mee te doen”, zegt Rob Bout van Pop- en Cultuurpodium P3 in Purmerend. „Toen ik hier tweeënhalf jaar geleden begon, waren de vrijwilligers best sceptisch, maar Rob kwam direct naar me toe. Een fijne vent. Alsof ik ’m al jaren kende. Enthousiast en altijd opbouwend, echt een leraar. Ik hoor dat ook van collega’s die Rob al veel langer kennen.”

„Het is geen gat dat-ie hier achterlaat, maar een krater. Hij heeft het Muziekcafé (iedere laatste vrijdag van de maand in P3) extra stappen laten zetten. Er komen nu veel meer muziekliefhebbers op af. En optredens in het Muziekcafé betekent dat er ook meer gebruik wordt gemaakt van de oefenruimtes. Rob kon van alles, spelen, zingen, presenteren.’’ Hij speelde gitaar in de band The Fifties (alle leden geboren in de jaren vijftig) en schreef als singer-songwriter persoonlijke nummers, zoals ’Samen’ om een beetje hoop te bieden in deze coronatijd.

Bout: „Hij stond vaak op het podium, niet eens omdat-ie dat altijd zo graag wilde, het gebeurde gewoon. Een vanzelfsprekendheid eigenlijk. Hem verliezen vind ik best pijnlijk. Toen ik het hoorde, schoot ik vol. We gaan ons best doen om voort te zetten wat hij hier heeft bereikt.”

Rob van Oosten werd in Haarlem in het ziekenhuis geboren en groeide op in de IJmond. Z’n vader had een transportbedrijf. Toen Rob twaalf was verhuisde het gezin naar Ursem. „Daar heb ik ’m leren kennen”, zegt Gerda. „We woonden schuin tegenover. Hij was m’n buurjongen.” Rob en Gerda hebben twee kinderen, Daan en Bart. „Mooie mannen. In beide zie ik Bart ook terug. Ze zijn momenteel continu bij me.”

Op dinsdag 25 januari tussen 19 en 21 uur is er gelegenheid om van Rob van Oosten afscheid te nemen in P3, Purmersteenweg 17-19.

Op de condoleancepagina van Ligthart Uitvaartverzorging staan tientallen berichten van medeleven. Waaronder deze:

„Rob was een lieve, enthousiaste man die ik kende van de badmintonclub waar we samen hebben gesport. Zijn humor, wil om te winnen en de twinkeling in zijn ogen zal ik niet snel vergeten. Ik kan er niet bij met mijn hoofd. Hij stond vol in het leven en ging voor elk moment. Mijn gedachten gaan uit naar zijn familie en vrienden.”

De condoleancepagina is hier te vinden.

Lees ook: Purmerender met muziek als scharrel