Dit klimaatbudget is een leuk bedrag voor aanschaf van zonnepanelen, een warmtepomp, of de aankoop van een elektrische auto, en meer van zulks. De verzekeraar tilde in de, moeizame, cao-onderhandelingen met de bonden zwaar aan dit groene onderdeel. Het past immers in de duurzame strategie van de onderneming, die daarmee ook de medewerkers prikkelt om mee te werken aan klimaatverbetering. En aan het wederzijdse prikkelen is niets mis.

De vraag die de regeling wel opwerpt is of je je duurzame ambities via de arbeidsvoorwaarden moet opleggen. De cao gaat toch voornamelijk over inkomen en arbeidstijd en is niet zozeer een instrument om maatschappelijke betrokkenheid te bestendigen. En dat ligt in deze overeenkomst nu wel besloten.

De FNV en CNV zien de meerwaarde van dit klimaatbudget in en hebben bij het kruisje getekend. De Unie wees het akkoord na raadpleging van zijn leden af, en kon, naast de onvrede over looncomponenten, ook het klimaatbudget maar matig waarderen. Voornaamste punt van kritiek van De Unie betrof dat de groene toelage betaald wordt uit de ruimte die voor loon- en verlofregelingen bestemd zou moeten zijn, een sigaar uit eigen doos dus. Het liefst ziet De Unie dat Achmea de benodigde 50 miljoen los van de cao-verplichting aan het bedrijfsresultaat ontrekt.

Daar heeft de vakbond een punt. Bedrijven, en zeker de grote, beschikken over allerlei opties om hun groene visie uit te dragen en daar hun medewerkers in te betrekken. Gunstige leningen, een bijzondere bedrijfspot voor klimaatbijdragen, toegemoetkoming in duurzame aanschaf, collectieve voordelen, zulke mogelijkheden hoeven niet onder loondwang nagestreefd te worden.

Het inzetten van klimaatbudget is een veelbelovend middel voor werkgevers en werknemers om een gezamenlijke verantwoordelijkheid aan te gaan, maar er zijn geschiktere vehikels te bedenken dan via de arbeidsvoorwaarden.