Na het Portugese trainingskamp was het bij de Next Generation Athletics in Nijmegen tijd voor actie. Door enkele afzeggingen kon ik me niet echt focussen op tegenstand. En moest daardoor veel zelf doen op kop. Ik ben wel maximaal gegaan maar constant aan de leiding lopen kostte energie. Het is beter om concurrenten te volgen dan het spoor van een haas, die is ingezet om het tempo op te voeren. Ik hoopte op 1.46 als seizoen opener en dat is gelukt. Gezien de korte voorbereiding was dat een prima tijd, maar er had nóg meer in kunnen zitten.

Verder heb ik het ook rustig aan gedaan. Deels gedwongen door wat, uit een MRI-scan, een overbelaste heup bleek te zijn. Inmiddels weer vol aan de bak. Dat betekent acht, negen trainingen in de week. Ik heb nergens last meer van. Dat kan en mag ook niet want zondag zijn de FBK Games in Hengelo. Een A-wedstrijd, internationaal sterk bezet, dus een échte graadmeter. Ik hoop er de limiet te lopen. Lekker warm weer, niet te veel wind, dat zouden voor mij ideale omstandigheden zijn. Er mag ook publiek bij zijn, 1500 man. Ik ben een showmannetje en hou daar wel van. Het geeft zeker ook extra energie.

Voor Tokio wordt 1.45.20 gevraagd, achttiende sneller dan bij voorbeeld afgelopen zondag in Nijmegen. Dat lijkt weinig, maar net als in de Formule 1 zit er toch nog veel tussen. Het is een flinke stap vooruit, maar wel één die ik moet kunnen zetten. Ik heb donderdagochtend nog getraind en had ’s middags de wedstrijdvoorbereiding. Vrijdag was rustig, een beetje loslopen. De dag voor een wedstrijd doe ik nooit zoveel. Beetje rekken en strekken, misschien nog wat versnellingen.

Mocht het nu niet meteen lukken dan is over twee weken de volgende kans in Nice. Ik hoorde van mijn trainer dat er in het voorlaatste weekeinde van deze maand ook nog een Europacup voor landenteams is waar de atletiekunie per onderdeel een atleet mag afvaardigen. En anders nog het NK, eind juni. Daarna sluit de mogelijkheid om de limiet te lopen. Hoe dan ook, genoeg perspectief.

Djoao Lobles