,,Het is even schakelen in coronatijd, maar op dit moment ben ik aan het wennen aan warm water. Oorspronkelijk stond Singapore of Taiwan op de planning. Omdat het onzekere tijden zijn, zijn we naar Curaçao gegaan. Er zijn niet veel plekken op de wereld waar de zee 28 graden is. En dat is hier wel het geval. Met mijn trainingsmaatje Vincent Crooijmans werken we hier onder leiding van coach Thijs Hagelstein ons programma af.

De gemiddelde Nederlander zou die 28 graden een prima temperatuurtje vinden. Of misschien nog te koud. Voor mij als openwaterzwemmer is het belachelijk warm. Zeker als je twee uur lang volle bak moet sporten. En dan te bedenken dat het in Tokio rond de dertig graden kan zijn. In 2010 overleed de Amerikaan Fran Crippen in de Verenigde Arabische Emiraten door warmtestuwing. Daarom zijn de regels aangepast en mag het water niet warmer zijn dan 31 graden.

Ook op andere manieren zijn we bezig om op een goede manier om te gaan met de warmte. Gelukkig is de start om half zeven ’s morgens. Dan is het nog niet zo verzengend heet. Dat heb ik twee jaar geleden ervaren toen ik in Tokio was. Het wordt zaak om tijdens de race vijf keer te drinken. Dat is dan extra koud gemaakt en zorgt dat je van binnen afkoelt.

Maar ook voorafgaand aan de race moet je zorgen dat je niet al te warm bent. Denk aan koelvesten. Die hadden ze ooit bij het Nederlands hockeyteam. We hebben een slush-maker zodat we uit speciale bekers het koude spul naar binnen kunnen werken.

Warm water of niet, ik moet uiteraard wel die 10 kilometer zwemmen. Op het Europees kampioenschap werd ik vierde. In die race had ik wat leermomenten van de Worldcup van afgelopen maart en het wereldkampioenschap in 2019 meegenomen. Ik deed mee in de wedstrijd, was op tijd vooraan in de race en het tactische spel met het ronden van de boeien ging goed. In onze jaarplanning moeten we op het einde van de rit op ons best zijn. Daar heb ik alle vertrouwen in.”