Het duel in het verre Echt – ruim 220 kilometer verderop – betekende een weerzien met een oude bekende. Wel dateerde de zes eerdere ontmoetingen nog uit de periode tussen 2010 en 2013, de jaren waarin de topklasse nog de top van de amateurvoetbalpiramide vormde. Niet één keer verloor Hollandia in die tijd van EVV Echt: drie keer was er winst en drie keer een gelijkspel.

Ook in de derde divisie zag het er niet naar uit dat de Limburgers Hollandia zouden gaan kloppen. ,,Voor rust hadden wij wind tegen. Dat is lastig tegen een ploeg die inzakt en alleen de lange bal speelt, maar toch werden zij niet echt gevaarlijk. De beste kansen waren zelfs voor ons. Vooral Sonny (Pronk, red.) kreeg een goede kans, maar schoot voorlangs, terwijl terugleggen op Mark Zwagerman een betere optie was. Maar goed, pal voor rust dacht ik dat wij er na rust, met de wind mee, overheen zouden gaan’’, zegt trainer Anand Jagdewsing.

Vlak voor het rustsignaal ging het op knullige wijze mis. Weer leek een peer van EVV Echt naar voren weinig op te leveren, zeker niet met twee Hoornse verdedigers in de buurt van de Limburgse aanvaller die hier achteraan ging. Hoewel er dus geen reden was voor Joey Wiese om zijn doel uit te komen besloot de goalie dit toch te doen. ,,Hij riep hard los, waarna Marijn (Ploem, red.) inhield’’, vertelt Jagdewsing.

Tot zijn gruwel zag hij hoe de keeper, die op het allerlaatste moment de licht geblesseerde Brian van der Werff verving, de bal miste en de tegenstander omver liep. Rode kaart voor Wiese én de 1-0 voor Echt. Met windje mee vloog de toegekende vrije trap vanaf de rand van het strafschopgebied binnen.

Na rust was Hollandia met tien man nog steeds de betere ploeg. De roodwitten zetten alles op de aanval en helemaal in de laatste twintig minuten. Dat leverde een heel grote kans op toen Bart Spil invaller Jesse Werners alleen op de doelman afstuurde, maar de 1-1 bleef uit.