Een champagne spuitende Michael Schumacher. Is dat bijzonder? Nee, voor de wereldkampioen Formule 1 is het winnaarsritueel een routineklus, zoals hier na zijn zege in de grand prix van San Marino op 25 april 2004.

Een jaar eerder is het overigens wel heel anders, maar dat heeft dan ook een bijzondere achtergrond. Ook in dat jaar, 2003, wint Schumacher op Imola, maar staat hij er met tranen in zijn ogen op het podium. ’s Ochtends is zijn moeder Elisabeth overleden. De avond ervoor is Schumacher met zijn broer Ralf vanuit Italië naar Keulen gevlogen om afscheid te nemen. Zondagochtend zijn ze terug in Italië en rijden ze de grand prix. Michael wint, Ralf wordt vierde. „Het was Michaels eigen keuze”, benadrukt Ferrari-teamchef Jean Todt. „Ik bewonder hem daarom. Michael heeft laten zien dat hij een speciale man is. Ondanks de rouw heeft hij zich opgeofferd voor de belangen van het team.”

Aflevering van gisteren: Na elke zege in de Amstel geeft Jan Raas zijn persconferentie in de woonkamer van een huis

Een jaar later is de grand prix van San Marino voor Schumacher weer een race zoals alle andere. Hij is dit seizoen oppermachtig. Zo dominant als nu in 2004 was hij niet eerder. Van de eerste dertien races van het seizoen wint Schumacher er twaalf – alleen in Monaco moet hij de zege aan een ander (Jarno Trulli) laten omdat hij zelf de finish niet haalt.

WK wakker blijven

Spannend is het seizoen dus niet. De races hebben de amusementswaarde van ’een WK wakker blijven’, schrijft een verslaggever. Spannender zijn soms de persconferenties, zoals die na de race in San Marino. Juan-Pablo Montoya, als derde geëindigd, gaat tekeer tegen Schumacher en de internationale autosportbond (FIA). De Colombiaan vindt dat Schumacher hem in de eerste kilometers van de baan drukte. „Dat was unfair en hoort te worden bestraft. Ik ben verbaasd dat hij hiermee bij de FIA weg komt.”

Het zijn de enige opwindende momenten op het circuit van Imola. Schumacher wint voor de Ferrari-rood bevolkte tribunes in een race die nooit leuk wordt.

Record

Later in het seizoen gaat het voor Schumacher wel soms mis. Van de laatste vijf races wint hij er nog eentje, zodat zijn seizoenstotaal op dertien overwinningen komt. Dat record staat nog altijd. De enige coureur die ook eens dertien zeges in één seizoen boekt is Sebastian Vettel in 2013, maar die heeft daar één race meer (19) voor nodig dan Schumacher (18) in 2004.

Schumacher pakt in 2004 zijn zevende en laatste wereldtitel. In 2006 beëindigt hij zijn loopbaan. In 2010 keer hij terug. Hij rijdt nog drie jaar voor Mercedes, maar zonder succes. Slechts één keer in die drie jaar haalt hij een podiumplaats.