Door alle coronamaatregelen is het een afscheid in aangepaste vorm in zijn geboortedorp Berkhout. Met een intieme maar emotionele afscheidsdienst in de achtertuin, waar directe familie en enkele vrienden ’een laatste groet voor Henk’ brengen, die via een livestream op Facebook te volgen is voor iedereen die er ook graag bij had willen zijn.

Zij halen herinneringen op aan de lieve echtgenoot, vader, opa en vriend die Henk voor ze was. Aan het kwajongetje geboren in 1953 - ’een rampjaar’ zou Henk altijd schertsend zeggen - die in zijn jeugd al graag grappen uithaalde en dat zijn hele leven bleef doen.

Uit z’n bed gebeld

Zoon Mike vertelt: ,,Ooit werd hij om half vijf ’ s ochtends uit zijn bed gebeld door een vrouw die een foto wilde nabestellen. Maar die was gemaakt door zijn collega Theo. Waarop hij tegen de vrouw zei: ’Je moet hem wel nú bellen, anders is hij straks de deur uit.’ Resultaat: Theo ook om half vijf wakker en erg blij met Henk.’’

Herinneringen werden ook opgehaald aan zijn liefde voor gezelligheid, een biertje, biljarten, de vele tochtjes met zijn Solex. En natuurlijk zijn brede muzieksmaak, die hij deelde met zoon Edwin. ,,Voor mijn allergrootste fan’’, zegt Edwin, voordat hij in zijn alter ego als Oôs Joôs-zanger Kloine Gertje nog één keer het nummer ’Vader studdert in z’n skuur’ voor zijn vader inzet. Om een brok van in je keel te krijgen...

Dezelfde humor

,,Als mijn vader foto’s ging maken, mocht ik vaak mee’’, weet Edwin nog. ,,Zo heb ik ook veel BN’ers ontmoet en dat vond ik prachtig. Maar ik merkte dat jij zelf ook een Bekende Nederlander op de achtergrond was, die met iedereen een praatje maakte. We hadden ook dezelfde humor die nooit zal verdwijnen, maar die ik nooit meer op dezelfde manier zal kunnen delen.’’

Ook zijn kleinkinderen zullen opa Henk moeten missen. De jongste is nog niet eens geboren. ,,Maar toen ik jou alvast zijn naam influisterde, was je zó trots’’, vertelt Edwin. ,,Net zoals je trots was op al je kleinkinderen.’’

Laatste rit

Na de dienst maakt Henk in zijn kist een laatste rit door het dorp waar veel inwoners de vlag halfstok gehangen hebben. De Solexclub gaat de rouwstoet vooruit, Henk’s eigen Solexje met het zadelbontje in het trekkertje en daarachter de platte kar met kist. Ondanks de coronamaatregelen staan langs de route toch honderden mensen om - uiteraard op 1,5 meter afstand van elkaar - een erehaag te vormen en Henk met een staande ovatie de laatste eer te bewijzen. Je hoort de bescheiden Henk haast denken: ,,Dat heb toch hillegaar nergens voor nôdig.’’

Lees ook: Fotograaf Henk de Weerd (67) – de man die iedereen kende – overleden aan corona