Hij kwam als jonge bedrijfsleider in 1970 naar West-Friesland om bij de fabriek van Gorter in Hem te werken. Dit werd voor zijn gezin het echte thuis. Ru en zijn Loes zijn beiden op Java geboren, in een ander tijdperk. De inval door de Japanners gooide alles overhoop, en als jonge tieners kwamen ze elk in een Jappenkamp terecht.

Ze hebben het overleefd. De tieners van toen kwamen elkaar pas in het veilige Nederland tegen en trouwden. Maar niet iedereen was zo gelukkig. De ontberingen en de moordpartijen sloegen diepe gaten in het vertrouwen.

Het onrecht, en het feit dat in het Nederland van na de oorlog de ’Indische oorlog’ liefst werd weggemoffeld, dat werd voor hem zijn eigen drijfveer om iets van het leven te maken. Dat lukte hem, omdat Ru en zijn echtgenote een enorme energie en levenslust etaleerden. Ze waren overtuigd geen zielig slachtoffer, maar droegen alle littekens van die andere oorlog stil met zich mee.

Totdat pas enkele jaren geleden bijvoorbeeld de erkenning kwam. Voor het feit dat Ru zijn familie grotendeels had verloren door de oorlog. Hetzelfde gold voor zijn vrouw, waarvan de familie ook grote offers heeft gebracht. Het begrip ’Indië’ bleef in hun leven, als een echo van een mooi maar ook keihard verleden.

Des te groter de prestatie om dan het leven West-Friesland zo mooi te omarmen.