Suf gehol van de ene naar de andere kant van het veld vond ik het. Een beetje overgooien, wat stuiteren en een worp op doel, waarna de tegenstander mocht gaan rennen, stuiteren en overgooien. Ik vond het niks. Zelfs als jonge sportverslaggever, een paar jaar voor jouw debuut als dertienjarige (!) in de hoofdmacht van VZV, was ik niet te porren om bij jouw sport te gaan kijken. Daar had ik mijn medewerker voor. Ik ging zelf liever langs de lijn van het voetbalveld staan. Hoe dom was ik toen. Ik weet dat je een fanatieke Ajax-supporter bent. Zelf heb ik meer met AZ, maar goed, ik volg de Amsterdammers ook tijdens de Champions Leaguewedstrijden. Afgelopen dinsdag speelden ze de alles beslissende wedstrijd tegen Valencia. Vroeger zou ik daarvoor negentig minuten op het puntje van mijn stoel hebben gezeten, zelfs al was het spel van Ajax nog zo slecht. De spanning zou een hoop goed hebben gemaakt. Maar je hebt me verpest, Jessy. Voetbal is een sport voor watjes met veel te veel geld. Dat gepeeuw op die scheidsrechter, het rollebollen over de grond na een tikkie, die eeuwige balletjes breed als ze de bal überhaupt al in de ploeg weten te houden, het duurt maar en het duurt maar. Nee, ik kijk inmiddels liever naar jullie. Bloedsnel, fanatiek, snoeihard spel, vol enthousiasme, drama, tijdstraffen en de mooiste goals. Hoe heb ik het pas zo laat kunnen ontdekken, die mooie sport van jou? Sorry!

De Zijdewindse Jessy Kramer is handbalster bij de Oranjedames en wordt zondag wereldkampioen tegen Spanje.