Wim en Annie van Engen-Mulder: ’Dankbaar voor 60 jaar samen’
Burgemeester Michiel Pijl feliciteerde dinsdag het echtpaar Wim en Annie van Engen-Mulder.© Foto Jaap van der Pijll
Ze moesten om half acht ’s ochtends klaar staan. Dat was de enige hint die Wim en Annie van Engen-Mulder van hun kinderen hadden gekregen.
De verrassing was dan ook groot toen in alle vroegte dertien man op de stoep stond om te komen ontbijten. De kinderen plus aanhang hadden alle benodigdheden meegenomen. Feestelijker kon het zestigjarig huwelijksjubileum niet beginnen voor het paar uit Oosterblokker.
Want familie is alles wat telt in huize Van Engen-Mulder. Tientallen fotolijstjes hangen door het hele huis. Daarop prijken de gezichten van de zes kinderen en hun geliefden, de achttien kleinkinderen en vier achterkleinkinderen.
Mooie momenten
Ook hangt er een spreuk aan de muur: ’Spaar geen centen, maar mooie momenten’. Een cadeautje van de buren voor het diamanten bruidspaar. Een treffende rijm voor Wim en Annie. ,,Zo is het precies’’, zegt Wim (84). ,,En dan vooral de mooie momenten met ons gezin.’’ Annie (84) vult aan: ,,We hebben moeilijke momenten gekend, maar we hebben elkaar altijd geholpen om er doorheen te komen.’’ Wim: ,,We vieren vandaag dankbaarheid voor zestig jaar samen.’’
Het stel leerde elkaar halverwege de jaren vijftig van de vorige eeuw kennen bij de dansclub. Hij kwam uit Diemen, zij uit de Sloterpolder. Allebei gingen ze dansen in de Nes, in hartje Amsterdam. Wim: ,,Het was een dansclub voor de agrarische gemeenschap. We zagen elkaar wel eens tussen de lessen door, maar vooral op speciale avonden rond kerst bijvoorbeeld.’’ Annie: ,,De boerenzonen dansten van twee tot vier, de tuindersdochters van vier tot zes. De jongens moesten weer melken.’’
Mooie ogen
Hij viel voor de diepzwarte kleur van haar haar en de mooie bruine kleur van haar ogen. Zij zag in hem een grote, flinke kerel tegen wie ze lekker kon aanleunen. Tot hun trouwen fietste Wim drie jaar lang dwars door Amsterdam om zijn Annie te zien.
Thuis in Diemen hadden ze een veehouderijbedrijf. De boerderij heette ’Nooit volmaakt’. Wim: ,,Nooit volmaakt, misschien wel de rode draad door ons leven. Maar perfectie hoef je niet na te streven. Het goede wel. En als we zien wat we hebben, dan is alles eigenlijk toch wel perfect.’’
Zzp’er
Omdat Wim liever op klei wilde boeren dan op veengrond, trok het stel noordelijker Noord-Holland in. De zoektocht naar een geschikte plek om een bedrijf te starten, mislukte. ,,Te duur. Daarna ben ik los bij boeren gaan werken. Eigenlijk wat nu zzp’er heet.’’
Vier jaar geleden ontving Wim een lintje voor zijn vele vrijwilligerswerk voor onder meer de kerk. Nog altijd staat hij voor iedereen klaar. Heeft een kleindochter een lekke band met de fiets? Dan gaat de fiets naar opa. Moet er verhuisd worden? Opa staat vooraan om te helpen. Vorig jaar tilde hij nog een wasmachine in z’n eentje naar boven, ook al vonden de kinderen dat eigenlijk niet goed. ,,Dat ik in deze gezondheid alles kan en mag doen, is echt een rijkdom.’’
Facetimen
Vakanties? Daar zijn Wim en Annie nooit zo van geweest. ,,Hier heb je alle gemakken.’’ Familieleden die wel in het buitenland zitten, volgen ze daarentegen op de voet via Facebook. Facetimen met een kleinzoon in Australië is ook geen enkel probleem.
Zondag wordt het jubileum groots gevierd. In aanwezigheid van uiteraard de hele familie.