Soms zie je een paar van die stoere bikers een stapje achteruit doen tijdens zo’n emotionele ceremonie, waarbij een kind wordt ’opgenomen in de familie’. Dan vegen de stoere knuisten snel een klein traantje weg.
Het gebeurt, zeggen de mannen van Bikers Against Child Abuse (BACA). Ze mogen er dan ruig uitzien, die stoere motorrijders hebben vaak een klein hartje. Geeft niks, maar op zulke momenten geldt toch nog even het belegen motto ’een man mag niet huilen’. Vandaar dat stapje naar achteren. „Het is niet de bedoeling dat het kind het ziet”, legt Garfield uit Schagen uit. „Dat kind heeft een stoere biker nodig, een bikkel. Tranen passen daar niet bij.”
Garfield? Ja, Garfield. Niet zijn echte naam natuurlijk. We spreken hem samen met Hammer uit Julianadorp, die in het dagelijks leven ook heel anders heet. Net als Snepp uit Schagen, Shooter uit de regio IJmond en Vernon uit Zaandam.
Roadnames
Bij BACA wordt alleen gebruik gemaakt van zogeheten roadnames. Wie kinderen onder zijn hoede neemt die mishandeld zijn of bedreigd worden trapt natuurlijk wel eens op een paar tenen. Dan is het veiliger om anoniem te zijn. „Het maakt de kans dat je een boze dader op de stoep hebt staan wat kleiner”, zegt Vernon. Ook het kind krijgt zo’n roadname, om de privacy te beschermen.
Bikers Against Child Abuse, motorrijders tegen kindermisbruik. De vereniging heeft in Nederland zo’n negentig leden. Een kleine twintig daarvan zitten in Noord-Holland. Ze zetten zich in voor kinderen die, door (seksueel) misbruik of mishandeling, angstig zijn geworden. Twee bikers staan als vrijwilliger dag en nacht klaar voor het kind.
Speeltuin
Ze komen eens in de twee weken tijd thuis langs voor een praatje of een spelletje. Trappen met het kind een balletje, gaan mee naar de speeltuin of de film en staan klaar om morele steun te geven. Hammer: „We doen wat het kind wil, waar het kind blij van wordt. Zo simpel is het eigenlijk.”
Garfield: „En dan gebeurt het wel eens dat een van die stoere mannen thuis komt met gelakte nagels. En dat ook nog twee weken laat zitten, ’want dat heeft mijn BACA-kind gedaan’.” De kinderen worden met een speciale ceremonie opgenomen in de BACA-familie. Komen er zo vijftig tot zestig motorrijders uit heel Nederland aanzetten om te laten zien dat het bange kind er niet langer alleen voor staat. Een emotioneel moment voor het kind en zijn familie.
Opbloeien
Het werkt, zo’n stoere biker als steun en toeverlaat, stellen de mannen. Hammer: „Kinderen die zijn misbruikt of met geweld te maken hebben gehad zijn vaak schuw. Wij zien ze opbloeien, vrijer worden. Zo’n kind gaat weer huppelen, gaat weer liedjes zingen.”
Vooropgesteld: de bikers zijn geen therapeut. Ze zijn er niet voor diepe gesprekken met het kind over wat er allemaal gebeurd is. Vernon: „Sterker: dat weten we niet eens. Wij weten alleen dat het kind onze hulp nodig heeft. Onze rol is de stoere biker te zijn.”
Rode licht
Garfield: „Een kind vindt dat prachtig. Tijdens de eerste rit mag het achterop de motor of trike. Dan hebben we guards mee die de kruispunten afzetten voor onze stoet motoren. En rijden we dus door, ook als de stoplichten op rood staan. Dat is altijd het eerste wat kinderen roepen als we terug zijn. ’Mam, mam: we reden gewoon door rood’.”
Voor elk BACA-kind is er een speciale teddybeer. Die door alle bikers een voor een aan de borst wordt gedrukt en zo wordt ’volgeknuffeld’. Shooter: ,,Tijdens de ceremonie voor een nieuw kind belde er eens een ander kind naar zijn begeleider. ’Mijn knuffelbeer is leeg’. Hij er heen. Met de rest in zijn kielzog. Kwamen er vijftig motoren de straat ingereden en hebben we met zijn allen die beer weer ’volgeknuffeld’. Dat zijn mooie momenten.’’
De bikers van BACA dragen zwarte leren vesten, zien er imposant uit. Maar BACA is geen motorclub zoals de omstreden Hells Angels of No Surrender. Deze clubs zijn door Justitie verboden wegens banden met het criminele circuit. Vernon: „Wij hebben geen MC voor de naam, we zijn een vereniging, geen motorclub.” Maar ja: leg dat de mensen maar eens uit.
Vol ornaat
Menigeen doet een stapje opzij als hij de groep BACA-bikers in vol ornaat ziet. Mooi dat kinderen die vooroordelen totaal niet hebben. Garfield: „We komen wel eens in een speelparadijs als Ballorig. Vliegen de kinderen meteen op ons af. Ze vinden die stoere jasjes mega-interessant.”
En voor kinderen die met BACA te maken hebben is het logo herkenbaar. „Als ze dat logo zien weten ze dat ze veilig zijn. Het komt voor dat je ergens in Frankrijk loopt met je vest aan en ineens spontaan uit het niets een knuffel krijgt van een kind.” Hammer: „En als mensen weten wat we doen zijn de reacties altijd alleen maar heel erg positief.” Lid zijn van BACA grijpt wel in in je leven, zeggen de mannen. Het thuisfront moet er achter staan. Heeft een kind hulp nodig, dan stappen ze op de motor en zijn weg. Moet die verjaardag in de familie maar even wachten.
Snepp: „We waren eens met vijftig motoren onderweg om een kind op te nemen. Toen hoorden we dat de persoon die het kind bedreigde vuurwapengevaarlijk was en wel eens in de buurt kon zijn. Dan ga je wel even denken, want je hebt thuis ook een familie. Je bent met een hele groep, maar als zo’n kerel begint te schieten is er altijd iemand die als eerste gaat en dat kan jij ook zijn. Je kunt weggaan op zo’n moment, daar word je echt niet raar op aangekeken. Ik ben gebleven, net als iedereen. Er is verder niks gebeurd.”
Level 2
Eens in de zoveel tijd is er echt serieus stront aan de knikker. Level 2, heet dat in BACA-kringen. Dan wordt een kind zo ernstig bedreigd dat 24-uurs bewaking nodig is. En dan komen de bikers overal en nergens vandaan om te posten voor het huis.
Vernon: „Staan we met vier man voor het huis. Ja, 24 uur per dag, de klok rond, echt waar. We hebben ’t laatst nog gehad, ergens in het zuiden van het land. Dan komen de collega’s uit heel Nederland. Maar ook uit Duitsland en zelfs uit Italië. Staan we bij toerbeurt voor het huis. Het heeft wel eens zes weken geduurd.” Uiteindelijk komt het moment dat een kind weer zelfstandig verder gaat. Soms na een half jaar in de BACA-familie, soms na een jaar.
Garfield: „Vaak heb je het er samen over. Ben je nog bang? Heb je nog nachtmerries? Nee? Nou, dan kun je het misschien alleen? Soms begint een kind er ook zelf over. Zegt het ineens: ’jullie hoeven niet meer te komen, want andere kinderen hebben jullie harder nodig’. Dan is het duidelijk.”
O ja, nog even over die opmerking van ’een man mag niet huilen’, in het begin van dit verhaal. Dat kan natuurlijk ook gewoon een vrouw zijn. Want BACA is echt niet alleen een mannenwereld. Garfield: „Gelukkig niet. We hebben ook vrouwen in de vereniging. Dat is erg fijn, ze voegen iets toe. Kinderen mogen kiezen. Soms vindt een kind zo’n grote kerel wel erg intimiderend en wil het liever een vrouw als buddy. Dat kan.”
Veel uiterlijk vertoon, maar geweld is uit den boze
Wat is Bikers Against Child Abuse eigenlijk voor organisatie? Vijf vragen en antwoorden.
1 De bikers van BACA werken met kwetsbare kinderen. Kan iedereen zomaar lid worden?
Wie ouder is dan achttien jaar en een motor of een trike heeft kan zich aanmelden. Het nieuwe lid moet wel een Verklaring Omtrent het Gedrag overleggen. Hij of zij mag geen strafblad hebben voor geweld, mishandeling of misbruik. Voor nieuwe leden echt met kinderen mogen werken moeten ze diverse cursussen volgen.
2 Waar is BACA ontstaan?
De vereniging is in 1995 opgericht in Amerika door een erkend sociaal werker en speltherapeut. Hij zag dat kinderen die hij in therapie had in de thuissituatie toch steeds weer werden geconfronteerd met de dader. Hij besloot een aantal motorvrienden te vragen om samen met hem een rit te doen met een kind. Het bleek een groot succes. Het kind voelde zich erg veilig bij de bikers en kreeg meer zelfvertrouwen.
De oprichter besloot daarom een organisatie op te richten. Nederland sloot zich in 2010 aan. De club heeft afdelingen (chapters) in veel Europese landen en ook in Canada en Australië.
3 De term chapters doet denken aan een motorclub. Is BACA dat?
Nee. De vereniging voert ook niet het ’MC’ van motorclub voor de naam. De leden van BACA dragen geen ’colors’ (embleem in drie delen) op de rug, zoals leden van motorclubs. Ze hebben alleen voor en achter op het verplichte zwart leren vest een enkele patch met de naam van de vereniging. En een patch met hun roadname. Ook kinderen die ze opnemen kiezen zelf zo’n schuilnaam.
4 Wat doen de leden van BACA voor een kind?
Ze geven misbruikte of mishandelde kinderen een veiliger omgeving zodat ze niet langer bang zijn voor de wereld waarin ze leven. Een kind krijgt twee vrijwilligers toegewezen, die zeven dagen per week, 24 uur per dag bereikbaar zijn. Is het kind bij voorbeeld bang omdat de dader van het misbruik in de buurt is geweest? Of is het kind ’s nachts bang? Dan gaan enkele bikers zo nodig de hele nacht voor het huis van het kind staan. Heeft het kind op school last van pestkoppen? Dan komt een groep imposante bikers met brullende motoren het kind uit school halen. Komt een misbruikzaak voor de rechter? Dan zijn de bikers van BACA aanwezig om het kind te steunen.
5 Veel uiterlijk vertoon dus. Ligt agressie richting bij voorbeeld de misbruiker niet op de loer dan?
Geweld en agressief gedrag zijn totaal uit den boze. ’Als wij onszelf verliezen in agressief gedrag richting de dader kunnen wij het kind niet meer beschermen want dan zijn wij zelf daders geworden in ogen van Justitie’, meldt BACA op de website.
www.dutch.bacaworld.org
