Donderdag 8 augustus 2018 is het precies een halve eeuw geleden dat fotograaf Iain MacMillan The Beatles in Londen fotografeerde op een zebrapad op Abbey Road, voor de hoes van het gelijknamige Beatles-album. Hij had slechts tien minuten om de foto te maken, maar het was een schot in de roos.

Later is de foto van John Lennon, Paul McCartney, George Harrison en Ringo Starr door flink wat andere artiesten ’nagedaan’, onder andere de Red Hot Chili Peppers. En door heel veel Beatles-fans die van Abbey Road een toeristische trekpleister maakten, soms tot wanhoop van de automobilisten die op de rem moeten trappen als ze de oversteek wagen.

Lees ook: Gratis koffie in Beatlesmuseum voor iedereen die krantenpagina Abbey Road toont

De tekst gaat verder onder de video.

De oproep van de redactie bracht een stroom van foto’s op gang. Willem Bruin uit Midwoud wist over de foto te melden dat de man die op de achtergrond staat een Amerikaan is die op zijn vrouw wachtte. Het is Paul Cole uit Florida in de Verenigde Staten. Hij wist niet wie die jongens waren. Maanden later herkende hij zichzelf toen zijn vrouw de lp kreeg, om in de kerk wat te spelen. Cole overleed in 2008 op 98-jarige leeftijd.

Hieronder een selectie uit de ingestuurde foto’s en de verhalen die erbij horen.

Wij zijn gek op Londen en op de Beatles. Ook onze hond wordt helemaal zen als hij naar deze fantastische muziek luistert. In 2009 besloten we met het gezin (minus hond) eindelijk naar de befaamde oversteekplaats op Abbey Road te gaan. Gevoelsmatig dachten we dat deze zebra in het centrum zou liggen, maar dat bleek niet het geval. Met de metro moet je naar de keurige woonwijk St. John’s Wood en dan nog een stuk lopen. Ineens doemde de fameuze Abbey Road studio op. En daar tegenover, daar lag-ie: de wereldberoemde zebra. Overal stonden toeristen foto’s te nemen en liepen tergend langzaam over de zebra. De passerende auto’s toeterden (althans de bestuurders) om zo hun ongenoegen kenbaar te maken. Maar daar trok niemand zich wat van aan. Een andere toerist was zo behulpzaam om van ons een foto te nemen.

Toen ik over de zebra liep, moest ik terugdenken aan mijn vroege jeugd. Ik lag in bed en mijn oudere broer draaide op zijn kamer de Beatles. Dit tot verdriet van mijn moeder, die dacht dacht ik daardoor niet kon slapen. Maar ik vond het juist heerlijk; het was sowieso te vroeg om te gaan slapen en ik was blij dat ik naar deze prachtige muziek kon luisteren. En dat doe ik nog steeds, waarbij ’Revolver’ en the ’White album’ mijn absolute favorieten zijn.

Peter Bakker, Soest

Geboren begin jaren zestig en door de draadomroep verstoken van popmuziek was in 1973 de Rode Dubbelelpee mijn eerste echte echte kennismaking met de muziek van de Beatles. In My Life kwamen en gingen de talloze muziekstromingen maar op de achtergrond bleven hun nummers een vaste waarde houden. De fascinatie voor de Fab Four bleef. Zodat ik in Londen ook eventjes het verkeer ophield, afgelopen jaar genoot van de Analogues en vorige week met zoonlief de hele Penny Lane heb afgewandeld. Je bent nu eenmaal fan of niet.

P. Turkenburg Heemstede

Hierbij mijn foto gemaakt op Abbey Road, in 1987. Nog ver voor het digitale tijdperk. Gemaakt met een fototoestel met een rolletje van twaalf stuks. Konden dus weinig foto’s maken en niet ter plekke beoordelen of het goed gelukt was. Ben nu 50, die hoesfoto is in mijn geboortejaar gemaakt dus. Ik was 18 toen wij de foto maakten, ging op vakantie met mijn vrienden, kamperen op een camping in Londen, speciaal om die foto te maken. Er was nog geen tunnel, gingen met de Hovercraft naar de overkant. Een van mijn vrienden had zijn gitaar meegenomen en een Beatles songboek om Beatles nummers te spelen en wij allen dan mee blèren.

Inderdaad moest het snel gebeuren op momenten dat er geen verkeer was, en van te voren goed oefenen op de stoep om in ’t gelid te lopen. Net zoals de Beatles, de derde persoon – Paul McCartney, als enige met rechterbeen naar voren, en de voorste – John Lennon met beide handen in de broekzakken.

Ik was dus toen 18, had net mijn eigen drumstel gekocht, wilde dus ook op de plek van Ringo lopen, als 2e dus.

Heb toen ik klein was de Beatles al de platen (van mijn oudere broers) grijs gedraaid, ik luister nog steeds, nu inmiddels via CD en Spotify. Ben net zondag terug komen van vakantie in USA, ben in New York geweest, heb daar de plek bezocht waar John Lennon is neergeschoten, vlak voor zijn woning. Heel indrukwekkend.

Ik ben helemaal leip van de Beatles, vind deze groep veruit de beste popgroep die ooit bestaan heeft, in alle facetten – invloed, stijl, samenzang en samenspel, originaliteit.

Frank Ruiter, Hoogkarspel

Mijn neef uit Australië was op vakantie in Europa en was dankzij zijn vader met muziek van The Beatles opgegroeid. Zijn grote wens voor zijn bezoek aan Londen was ’the walk’ te maken over het zebrapad. Als klein kind in Engeland was ik echt gek op The Beatles. Ik was ontdaan als ik erachter kwam dat The Beatles op de radio waren geweest en mijn moeder mij niet binnen geroepen had. Ik heb in 1962 als zevenjarige een brief aan ze geschreven en werd met Kerstmis 1963 beloond met een kerstboodschap op vinyl van de jongens die ik nog heb. Helaas ben ik mijn eigen foto van ’the walk’ in de vorige eeuw (!) nog kwijt geraakt, dus vond het erg leuk toen mijn neef van net 18 jaar deze foto meteen op 25 juni j.l. met mij deelde. Hij loopt in het midden.

Jules Robey - nog steeds een fan

The Beatles….. Zij betekenen teruggaan naar je jeugd maar gelukkig nog steeds meegaan in het heden want ik volg Paul M. nog. Dat betekent onder andere dat we in 2016 weer naar het zuiden des lands gingen omdat hij op Pinkpop optrad. Het was 1964. Ik woonde in Amsterdam en The Beatles zouden door de grachten gaan varen. Ik was door het dolle heen. Tot mij werd verteld dat er geen denken aan was dat ik naar de stad zou gaan om dat te bekijken. Ik vond het zo erg, ik wilde ze ZO graag zien! Ik heb het mijn ouders nooit ’vergeven’, ik denk er nog met enige regelmaat aan terug.

Achteraf denk je: waarom is mijn moeder er niet gewoon samen met mij naartoe gegaan?

Het was 1969. John & Yoko hadden hun sleep-in in het Hilton Hotel. Toen ik uit school kwam ben ik er naartoe gefietst in de hoop een glimp van ze op te vangen. Een hele tijd heb ik naar het raam staan kijken toen opeens het gordijn opzij ging.

Het was John!

Ik begon als een gek te zwaaien en ja…. hij zwaaide terug! Ik weet nog goed dat ik weken met mijn hoofd in de wolken heb gelopen.

Het was maart 2009. Met o.a. onze vaste groep van negen Golden Earring fans, togen we naar Engeland want de band zou daar sinds ruim dertig jaar weer twee optredens geven. Dat betekende dat ik eindelijk ook Abbey Road kon bezoeken en dat was kicken! Op de mannenfoto loopt mijn man voorop, op de vrouwenfoto loop ik voorop. Ik had mijn haar losgemaakt want Johns haar zat ongeveer ook zo toen hij daar liep.

Het was 2016. We haalden een Amerikaanse vriendin op in het Hilton Hotel en toen we haar ’s middags weer terugbrachten, gingen we mee naar binnen om wat te drinken. Er liep een oudere medewerker in de lobby en we raakten aan de praat. Natuurlijk kwamen John & Yoko ter sprake en toen heeft die meneer ons meegenomen naar DE kamer (tegenwoordig de John & Yoko suite) waar we uitgebreid mochten rondkijken en fotograferen. Gewéldig om te zien.

Jan en Berry Albers, Wormer

Op 9 juni 2012 maakten wij in Londen een wandeling naar Camden Town via Regent’s Park en Primrose Hill (waar Paul MacCartney zijn inspiratie opdeed voor het nummer ’Fool on the Hill’). Daarna gingen wij met de metro naar Abbey Road waar wij enkele foto’s hebben gemaakt. Dat viel nog niet mee, wat een drukte. Af en toe zelfs een gekkenhuis en daar waren wij ook onderdeel van. Zo stak mijn zoon blootvoets over, net als Paul MacCartney dat destijds deed.

Overigens was mijn vrouw (witte broek) in 1964 ook bij het concert van de Beatles in Blokker aanwezig.

Jan Conijn, Blokker

In 2013 heb ik samen met mijn dochter Leonie van der Geest een reisje gemaakt naar Londen. Mijn dochter is als een echte toerist over het zebrapad bij Abbey Road gelopen. Leuk om op die bekende plek te lopen, leuk voor de foto. Ik ben een fan, wij hebben dan ook een theatershow van een coverband van de Beatles bijgewoond. De Beatles periode was ver vóór haar tijd.

Wij hebben aardig wat moeite moeten doen om dit bekende zebrapad te vinden. Na een aantal malen vragen, kwamen wij op de plek van bestemming. Het viel ons tegen, we hadden er meer van verwacht… het was gewoon een zebrapad en verder niets wat aan de Beatles herinnerde. Zag er niet echt uit als een toeristische trekpleister.

Ik heb net nog op internet foto’s opgezocht van het bekende zebrapad, omdat ik ineens begon te twijfelen of mijn dochter wel over het juiste zebrapad was gelopen. Maar het is echt dat zebrapad!

Joke Borst

Als groot Beatlesfan ben ik wel verschillende keren in Liverpool geweest, maar heb ik helaas nog nooit op het Londense Abbey Road - zebrapad gelopen. Wél heb ik mijn fantasie en creativiteit de vrije loop gegeven om kunst te maken over dit beroemde zebrapad! In 2010 heb ik het schilderij gemaakt met de titel: ” BECAUSE the world is round, it turns me on....” ( afmeting 120 x 90 cm ) Het is een ode aan de Beatles, maar vooral aan het prachtige nummer ’Because’, dat ook op de lp Abbey Road staat, maar vrijwel nooit op de radio is te horen.

Op dit schilderij heb ik getracht dit lied uit te beelden en heb er ook wat humor in verwerkt. ( bijv, de geschilde Apple en de giraffe met de koptelefoon die is ingeplugd in de platenhoes..). Onderaan John Lennon op de pianotoets, heb ik een druppeltje bloed geschilderd...… ( helaas...!. )

Ton Revers, Castricum

Deze foto heb ik gemaakt en geplaatst voor de Facebooksite Je Bent Haarlemmers Als… met de tekst ’Op weg naar het Patronaat’. Wat The Beatles voor mij betekenen? Ik ben nu ruim 40 jaar getrouwd met Lovely Rita zelf!

De tweede foto is van mijn dochters op het bekende zebrapad. Beide fans van Arctic Monkeys. Dan volg je automatisch de weg terug naar The Beatles!

Gilles Stoop, Haarlem

Als jongetje van 13 jaar vond ik de Beatles maar niks… ’t ging ze alleen maar om het geld en de muziek was ook niets ; ik had echter de Beatles nog nooit gehoord en alleen maar krantenfoto’s van ze gezien. Ondanks zeer enthousiaste verhalen van klasgenoten uit de 6e klas bleef ik stug volhouden dat de Beatles ’niks’ waren. Tot ik ze voor het eerst op het journaal zag en ’I wanna hold your hand’ hoorde… ik werd omver geblazen en heb die hele nacht van opwinding liggen woelen in bed ; zo iets heftigs had ik nog nooit ervaren !

Het is nooit meer goed gekomen… tot de dag van vandaag drum ik in een coverband en ben ik leip van de Beatles. Kasten vol boeken en dvd’s, al vier keer naar concerten van Paul McCartney geweest en in 1999 het beroemde zebrapad op Abbey Road bezocht. De Beatles zijn een rode draad in m’n leven geworden !

Gerard Wiersma (68 jr.), Purmerend

The Beatles, pure nostalgie, dus toen wij in oktober 2016 in Londen waren, moesten onze zoons en schoondochters natuurlijk met z’n vieren het beroemde zebrapad over! Het had wel wat voeten in de aarde voordat er niemand door het beeld liep, maar het verkeer leek zich er niet aan te ergeren. Het is gelukt: van achter naar voor: Pieter, Jurjen, Isabeth en Karin.

Jan Pieter Reinstra, Medemblik

Genomen in oktober 2015: van links naar rechts Roanne, Cathy, Amy, Gertjan en Jenna Vleugel. Wat is onze band met The Beatles? Alle vijf enorme muziekliefhebbers en concertbezoekers. Afzonderlijk van elkaar zeer regelmatig ook als gezinsuitje. The Beatles kunnen we bij onze concertbezoeken helaas niet bijschrijven, al zijn ze wel rijk vertegenwoordigd in de platenkast. Waaronder uiteraard een lp van Abbey Road.

Amy heeft als enige een concert van Paul McCartney bij gewoond. Zelf doen we het, indien mogelijk, met een van de beste alternatieven, The Analogues. Tijdens een van onze bezoeken aan Londen, oktober 2015 dit keer, hebben we Abbey Road bezocht en uiteraard ook „DE FOTO” gemaakt. Eigenlijk in 1 keer ook direct goed.

Voor de studio, links op de foto is juist het London Philharmonic Orchestra aan het uitladen.

Gertjan Vleugel, Limmen

Zeven jaar geleden stond ik bij het zebrapad op Abbey Road. Muziek verbroedert en slechts één hoofdknik was voldoende om deze foto te gaan maken, waarbij we de grootste lol hadden. Ik ben opgegroeid met de muziek van de Beatles en ben ze altijd blijven volgen, waarbij Paul McCartney mijn favoriet was. Ik ben de achterste op de foto, de anderen zijn volslagen onbekenden.

Rob van Veen, Den Helder

Hierbij de Abbey Road foto van Maayke, Roos, Marit, Rosa (ik, op blote voeten) en Demi de fotograaf die we gemaakt hebben toen we op examenreis naar Londen waren met het CSG Jan Arentsz uit Alkmaar. Wij zijn een vriendinnengroep die al vanaf de eerste klas bij elkaar is, zes jaar lang. In de eerste klas hebben wij les gehad met muziek (van meneer de Bree) over de Beatles en daarna begonnen wij deze muziek erg leuk te vinden en werd het een ding van onze vriendinnengroep wat ons met elkaar verbond. Daarom zijn wij in Londen naar de Abbey Road gegaan om deze foto te maken met gevaar voor eigen leven. Het verkeer zat niet mee, er stond een soort van file dus het was erg moeilijk om deze foto goed te organiseren (nog een applausje voor Demi de fotograaf).

Demi, Maayke, Marit, Roos en Rosa

Al heel lang, sinds ik mijn eerste lp (Yesterday and Today) voor m’n tiende verjaardag kreeg ben ik gek op hun muziek. Altijd staan er wel lp’s van hen in de kamer en ook hangt er een groot poster van de Beatles in de kamer. Daarom was het voor mij, als heel groot fan, ontzettend leuk om met mijn vrouw, Marion en vrienden Liesbeth en Rene op het zebrapad van Abbey road op de foto te staan.

Onno Rumping

Geboren in 1960. Ouders hadden een hotel/café/restaurant en vooral in de jaren 60 veel live muziek en een ouderwetse jukebox. De Beatles , Rolling Stones , Kinks zaten daar altijd standaard in eveneens alle andere Britse popinvasie muziek maar ook nederbeat zoals Golden Earring en de Cats. Opgegroeid met altijd muziek om mij heen. In de jaren 70 hadden wij een populaire uitgangsgelegenheid met discotheek ’Shalom’. Muziek is altijd belangrijk in mijn leven, ook nu nog. Veel vinylplaten en alle lp’s van de beatles. Zelfs ons douchegordijn is er 1 met een afdruk van de Beatles. In ons café Julius hangt ook een canvasfoto van deze legendarische abbey-road oversteek. Ben ook in Liverpool geweest voor de uitgebreide beatlestoer . In oktober gaan we naar the Analogues in Ziggo Dome die het album ’Abbey Road’ perfect naspelen.

De andere albums die nagespeeld werden door the Analogues hebben wij ook bewonderd in Groningen, Amsterdam en Soestdijk.

Erik Blokdijk

8 januari, 2016. Abbey Road, een privé-rondleiding gewonnen van Universal Music. The Beatles, dat is een soort geloof en brengt mensen tot elkaar.

Ramón Dorenbos (48 jr.)

Mijn oudere broers en ik zijn in Engeland geboren en wonen sinds 1972 in de Zaanstreek in Nederland. Wij zijn en blijven Britten, maar in verband met Brexit ben ik dit jaar toch ook maar Nederlander geworden. Voelt goed. Mijn broers en ik zijn dus al op jonge leeftijd (Paul 1960, Ralph 1962 en Mark 1963) gebrainwashed door de Beatles. Mijn oudste broer heet toevallig ook Paul, maar de middelste Ralph is waarschijnlijk de grootste Beatles-fanaat. Wij gingen samen voor onze vijftigste verjaardagen terug naar Engeland om herinneringen op te halen. Op 30 juni 2014 kwam Monty Phyton Live in de O2 Arena in Londen, dus wij daar ook heen. Maar eerst moesten we natuurlijk langs Abbey Road om de traditionele zebrapad-foto maken. Paul voorop, dan Ralph en uiteraard ik ’blootvoets’ (net als McCartney) daarna.

Thuis draai ik nog steeds mijn Abbey Road vinyl elpee grijs op de klassieke platenspeler. Allemaal geweldige nummers, zoals ’Come Together’, ’Carry That Weight’ en ’Here Comes the Sun’. Mijn eigen favoriet is ’Something’, geschreven door George Harrison. Wat mij betreft een echte ode aan de vrouw.

Vorig jaar kon mijn eigen prachtige vrouw Jolanda het niet nalaten om met haar vriendin Inge ook ’The Pedestrian Crossing’ te nemen. Geen idee wie die twee mannen zijn die erbij lopen…

Ik ben nu 56 jaar en was zes toen Abbey Road uitkwam. Ik denk dat een leven zonder The Beatles wel heel erg muzikaal armoedig moet zijn. Gelukkig is mijn leven verrijkt met ’The Fab Four’ en ik hoop over 50 jaar nog steeds Abbey Road op die oude platenspeler grijs te draaien !

May the Fab Four(ce) be with you,

Mark Burrough, Zaandam

Mijn oudste zoon maakte voor de fun deze platenhoes met onze familienaam waarop ik sta met mijn drie zonen. De foto is niet op Abbey Road maar in het Beatles museum genomen en bewerkt door mijn oudste zoon als uitnodiging als cadeau voor ons 40 jaar huwelijk om er ook daadwerkelijk naar toe te gaan.

Ikzelf ben al vanaf mijn 12 jaar dus rond 1962 een groot fan van The Beatles en nu nog steeds van Paul McCartney waar ik naar al zijn concerten ben geweest en heb uiteraard alle lp’s, cd’s, dvd’s en zelfs een schilderij op canvas van de hoes van zijn laatste cd die mij is geschonken als trouwe Beatles fan door onze platenzaak North End waar ik al vanaf de opening in 1967 kom wat door Paul McCartney zelf is gemaakt in de huiskamer hangen.

Ruut Walkotte, Haarlem

Deze foto is gemaakt 7 juni 2019 toen ik met mijn vriend naar Londen was voor een stedentrip. The Beatles zijn eigenlijk mijn eerste echte kennismaking met muziek geweest die ik mij kan herinneren. Sowieso ben ik echt opgevoed vol met muziek maar dit is echt mijn eerste herinnering. Mijn vader had vaak het album 1 aan in de auto en toen heeft hij er op een gegeven moment een cassettebandje van gemaakt voor mij zodat ik het ook op mijn kamer kon luisteren. Ik kon het bandje wel dromen en wist precies bij welk liedje op welk moment ik het bandje moest keren.

Ik was dan ook in goed contact met mijn vader via WhatsApp toen ik die 7 juni 2019 Abbey Road bezocht. Er kwamen reacties van hem op mijn foto’s als „Fantastisch!!!” „GE-WEL-DIG.” Mijn ultieme droom is dan ook om deze magische plek, die zo veel voor ons samen betekent, te bezoeken.

Marjolein Vos

Als studerend popmuzikant zijn de Beatles een enorme inspiratie voor mij. De muziek is de basis voor onze popmuziek en is ontzettend interessant om te luisteren en analyseren, maar ook om uit te putten (bewust of onbewust) voor het maken van nieuwe muziek. Elke keer dat je naar de Beatles luistert is het opnieuw een ware beleving.

Jasper Schilder

Hallo M ik ben de man met dat blauwe Jack en grijze shirt en grijs haar die naar de camera kijkt van mijn dochter die dichtbij Londen woont ik was daar begin juli nog met een kleindochter.

Ab Druif, Oostwoud

Een leuke herinnering aan de jeugd

Simone Buining

Ik was destijds een Cliff- en Shadowsfan. Geen Beatles, heb wel de Triumph Herald Estate gehad die achter de VW ’Beatle’ (toeval?) staat op de originele foto, als je goed kijkt. Vrij zeldzaam in Holland. Wel een foto gemaakt van een Sleutelstadpromotie in het UK.

Herman te Boekhorst, Lisse

Op deze foto uit augustus 2016 steek ik het beroemde zebrapad over. The Beatles zijn voor mij de grondleggers van een van de belangrijkste genres in de popmuziek. Hun muziek is tijdloos mooi.

Thom Kiebert, Haarlem

Hierbij een foto gemaakt op Abbey Road tijdens een familie weekend op 13 juli jl. Het bezoek aan London stond in het teken van muziek. We hadden een dag eerder het concert van Neil Young en Bob Dylan in Hyde Park beleefd. Een bezoek aan Abbey Road inclusief de foto van onze groep op het zebrapad mocht niet ontbreken. De muziek van de Beatles betekent voor ons herinneringen aan de tijd van de makers van tijdloze nummers. Van muziek die nog dagelijks wordt beluisterd en van op leeftijd zijnde artiesten waarvan concerten nog altijd zijn uitverkocht. Op de foto staan van links naar rechts DirkJan Roolker, Ria Benner, Yolanda Knaap, Anita Pover, Erwin en Peter Knaap.

September 2018, stukje geschiedenis uit mijn ouders jeugd, waar mijn broer fan van is geworden. Dus een foto op Abbey Road kan niet ontbreken.

Lisette van Goethem

Dit is een foto van de Glossy redactie van de voetbalclub Dosr uit Roelofarendsveen. De Glossy van 2018 was gevuld met beroemde hoesfoto’s. The Beatles vormen een rode draad in mijn leven en zijn altijd een inspiratie bron geweest. Genialiteit en plezier bundelen. Wat een voorbeeld voor de mensheid! Uiteraard moest deze foto prominent in de Glossy komen. Ikke als Paul en mijn lieve meiden als de Fab4...

Ron van der Lem, geboren in de sixties. Begrijpt u?

In 1967 was vanuit school (MTS Santpoort) voor onze klas een reis naar London georganiseerd en die gelegenheid heb ik (uiteraard) aangegrepen om Abbey Road te bezoeken. Daar aangekomen mistte ik alleen de Volkswagen Kever (foto die ik toen gemaakt heb ben ik niet meer vinden).

Met mijn zoon hebben we dit bijzondere zebrapad nog een keer bezocht. We waren er op donderdag morgen, 30 Juni 2011 en wat misschien de meeste indruk heeft gemaakt was het grote aantal mensen van over de hele wereld die op een doodgewone doordeweekse dag meer dan 40 jaar nadat het album Abbey Road was uitgebracht, aanwezig waren. Grote saamhorigheid en eenzelfde begeesting. Een Amerikaan vroeg me een foto te maken voordat hij over het zebra pad liep, ik wilde dat wel op voorwaarde dat hij op blote voeten ging (Paul McCartney). Begrijpelijk en uiteraard.

Het zebrapad is overigens uit veiligheidsoverwegingen in 1974 een 5 tal meters noordelijk opgeschoven.

Beatles waren mijn jeugdheden. Paul McCarney zei recent (Carpool Karaoke) dat muziek magie is. Muziek van de Beatles is magisch, impact onvoorstelbaar.

Ad van Son, Heemskerk

Zodra mijn kinderen 21 jaar werden ging ik op stedentrip met ze in Europa. Zo ben ik met mijn twee dochters naar Rome en Lissabon geweest. Toen mijn muzikale zoon Guido 21 jaar werd in 2016 kon ik niet anders, als Beatles-fan van het eerste uur, dan een Beatlestour maken naar Londen en Liverpool. We zijn echt overal geweest, Penny Lane, Strawberry Fields, geboortehuis van Paul Mc Cartney, begraafplaats van Elenor Rigby, gebouw van het dakconcert en natuurlijk…. Abbey Road. Het is een geweldige reis geworden die we nooit zullen vergeten en zoonlief is, voor zover hij dat al niet was, net zo’n grote beatlesfan geworden als ik (heeft zelfs enkele woorden van Lennon laten tatoeëren).

(Vader) Rini de Groot, Purmerend

Deze foto is gemaakt tijdens de Beatlestentoonstelling in toenmalig Ford Museum Hillegom in 2014. Op de foto staat bijna het voltallige bestuur van de in die periode opgerichte Stichting Beatles Treslong monument Hillegom. Als medebestuurslid heb ik jarenlang gewerkt aan de totstandkoming van een Beatlesmonument ter herinnering aan het allereerste optreden van The Beatles in Hillegom, op 5 juni 1964. Op 8 juni jl. is dit monument daadwerkelijk onthuld.

Meer info op www.beatlesbollenstreek.nl en op onze facebookpagina

https://www.facebook.com/beatlestreslongmonumenthillegom/

Hans van Schie, (links op de foto)

Mijn leven lang fan. The Beatles zijn nooit ver weg geweest. (Hier op de Neuweg in Hilversum)

Ad van der Stam (1960)

Voor de 4 dragqueens uit de komedie Four Drags and a Funeral is Abby Road nét iets te ver weg.

„De drags zijn van mening dat Beatles enorm belangrijk geweest zijn voor de ontwikkeling van de popmuziek. Daar zijn we blij mee. Onze eigen muziekstijl heeft zich mede hierdoor gevormd.

Omdat Abby Road te ver is, op dit moment, creëerden we in Haarlem onze eigen ’Draggy Road’.”

Hans Goes, artistiek leider Four Drags and a Funeral, Haarlem

Op zondag 30 juni stapte Marelva na een lange opnamedag met ’the Analogues’, waarvoor ze make-up en haar verzorgt, de Abbey Road Studio uit. „De taxi’s stonden al klaar om ons naar het hotel te brengen. Ik riep tegen mijn collega Carine: ’kom, we gaan hier toch niet weg zonder zebrafoto?’ We trokken een collega uit de taxi en binnen no time stonden we lachend op het zebrapad. The Beatles zijn legendarisch en ik voel me bevoorrecht om met ’the Analogues’ te mogen werken en me regelmatig live te omringen met de geweldige, geile, heerlijke muziek van the Beatles.”

Marelva (met gekleurde rok)

Ze maakte de foto twee maal. Hierboven poseert Anouk Keijser-Rogge met haar zus. Maar er is er ook een met haar vader. „Hij is het zelfde jaar dat die foto werd gemaakt plots overleden. Ik was een paar dagen met hem naar Londen en natuurlijk wilden wij als grote Beatles fans naar dit zebrapad. De foto hangt in mijn eigen woonkamer. Mijn vader en ik hadden Let it be als bijzonder nummer met elkaar. Deze tekst staat op mijn rechter arm getatoeëerd. De Beatles en deze mooie plek zijn voor mij dus erg bijzonder. Het is een plek die fans en mensen samen brengt. Een gevoel dat niet te evenaren is.”

Anouk Keijser-Rogge, Opmeer

Op werkweek liever naar Abbey Road dan naar Buckingham Palace.

„De school van onze dochter in Heerhugowaard organiseerde jaarlijks een werkweek in Londen. Tijdens het jubileumjaar mochten de ouders in plaats van de leerlingen mee. Alle hoogtepunten zaten in het programma. Nou ja, alle? Ik had een speciaal verzoek om het best bekende zebrapad ter wereld te bezoeken en het asfalt te voelen. Het is mij gelukt. Daar liep ik dan met blote voeten. De bezichtiging van Buckingham Palace moest die middag moest worden ingekort. Ik vond dit geen probleem.”

André den Hartigh, Heerhugowaard

Het is gewoon een zebrapad. Zes witte balken op het asfalt. Ooit aangelegd, om voetgangers veilig naar de overkant te laten lopen. Maar ook heel veel meer.

„In 2019 ben ik er voor de tweede keer. Ik kan het gewoon niet laten. Look right en dan… dan stap ik er op. Het zebrapad is geen gewoon zebrapad meer. Het stroomt, het kolkt door je lijf: The Beatles. Je voelt de fab four. Oh, wat een gelukzaligheid. Oké, Londenaren, jullie moeten even wachten. Laat mij nog even met dat gevoel, het zijn slecht zes witte balken op een wegdek, maar toch. Ik ben er alweer bijna. En hup, het is voorbij.”

Gerard Bot, Wervershoof

Abbey Road, december 2018: het was op het juiste moment de straat op gaan gezien de drukte. Op de foto van links naar rechts de vier vrienden Paulo de Vries, John Beets, Stefan Jurriens en Rick Schippers.

„Ik ben opgegroeid met de Beatles dankzij zijn vader. Hij was groot fan, hij had honderden spullen van de Beatles, van poppetjes tot een gouden plaat. Na drie dochters kreeg hij eindelijk een zoon, die hij vernoemde naar deze geweldige band. Ik heet John Paul George Richard. waarom geen Ringo? Omdat Ringo een pseudonym is voor Richard Starkey.”

John Beets

In de zomer van 1970 bezocht Lion Keezer als Beatles-fan de bedevaartplek Abby Road, het album was nog niet eens een jaar oud.

„Ik was er heel vroeg bij en velen zouden dit later ook nog doen. Het leuke van deze foto is dat Abbey Road en de oversteekplaats nog helemaal origineel en onveranderd waren. Later is daar veel veranderd. Mijn allereerste auto: een MG 1100 staat er ook op: geparkeerd achter de knipperbol.

Toen wij met de auto langs de studio reden, zagen we George Harrison zitten. Mijn vriend stapte snel uit en schoot een foto, waarop George te zien is.”

Lion Keezer, Amsterdam

Martine Meilink en haar zusje groeiden op met The Beatles, omdat hun vader een groot fan is. Hij overleed in 2004, op 54-jarige leeftijd.

„De muziek van the Beatles is echt met ons leven verbonden. De foto is de printscreen die mijn moeder 30 juni maakte via de webcam die op Abbey Road gericht staat. Mijn zusje Carla en ik zijn op weg naar Abbey Road Studios, waar we ook echt ín mochten. Dat kan normaal gesproken niet, maar op die dag traden the Analogues op, dé ’coverband’ van de Beatles. Dankzij mijn moeder, die twee plekken wist te bemachtigen, waren wij erbij.”

Martine Meilink, Beverwijk

Het was druk die zondagochtend drie jaar geleden. Veel fans die op de foto wilden op het wereldberoemde zebrapad en veel verkeer van geïrriteerde buurtbewoners die zoveel jaar na dato nog dagelijks moeten wachten voor hen.

„Op de foto is onze dochter zwanger van haar eerste zoon. Die de naam Jude kreeg, uiteraard naar.... ’Hey Jude!’ Jaarlijks gaan mijn man en ik naar Liverpool, the International Beatlesweek en ontmoeten daar duizenden fans, dansen en zingen dagenlang op de muziek van onze helden. Ieder jaar weer één groot feest waar we weer een jaar op kunnen teren.’

Martje van der Klauw

Ze spelen geen klassieke muziek maar jazz, pop, soul, funk, cabaret, musicals, filmmuziek en wereldmuziek. Van nu en van langer geleden. Het Metropole Orkest uit Hilversum heeft wel iets met het zebrapad van Abbey Road. De orkestleden stonden er al eens met zijn allen op. Er kon geen auto meer langs.

„Ook het Metropole Orkest heeft een album opgenomen in de beroemde Abbey Road Studios. In 2014 reisden we af naar Londen voor de opname van de orkestrale remix van het debuutalbum van Laura Mvula, onder leiding van chef-dirigent Jules Buckley.”

Jolien Plat

Als je in Londen bent, dan wil je natuurlijk heel graag over het beroemde zebrapad lopen. Maar waarom?

„Inmiddels ben ik 25 jaar en ken ik bijna alle liedjes van The Beatles. Dit komt door mijn geweldige vader die enorm The Beatles fan is. We dansten vroeger op de liedjes van The Beatles en we zongen alles mee. In 2015 was ik met een vriendin in Londen. Natuurlijk gingen we naar Abbey Road. Het was fantastisch en mijn vriendin heeft een goede foto gemaakt. Zo zie je ook nog op de rechterkant een oud postbodekarretje en is de weg zo goed als leeg.”

Manon Nienkemper, Julianadorp

Willem Mantel werd in zijn jeugd al beïnvloed door de Beatles. Zijn moeder liet het haar van haar kinderen net zo groeien als bij hen. ’Erg vooruitstrevend op het gereformeerde dorpje Andijk’, waar hij is opgegroeid.

„Ik ben in 2012 naar de Olympische Spelen in Londen geweest met mijn twee kinderen. Uiteraard verschillende plekken bezocht waaronder Abbey Road. Maar ja de Beatles zijn met z’n vieren. We hebben dus ter plekke iemand geregeld die als figurant wilde meelopen.”

Willem Mantel, Sassenheim

Wij waren in 2015 een paar dagen naar London. Met de trein want schoonmoeder durft niet met het vliegtuig mee. Fantastische dagen gehad en deze mooie foto kunnen maken.

Linda Jong en Ton Haakman, Jan en Tiny Haakman, Andijk/Wervershoof

Mijn tweelingbroer en ik zijn (samen met echtgenoten) voor ons zestigste verjaardag naar Londen geweest. We hebben de theatershow ’Let it be’ gezien en het was alsof we bij een echt optreden van de Beatles waren. Heerlijk terug in de tijd. De volgende dag MOESTEN we gewoon naar Abbey Road en waren niet de enige. Wel vijf keer over het zebrapad gelopen om DE lp-foto te evenaren maar door het verkeer wat gewoon doorrijdt en de drukte van mensen haast niet te doen. Toch wel een leuke ervaring. De Beatles zijn voor mij gewoon jeugdsentiment maar ik was ook fan van de Rolling Stones.

Harriet Fleskens-Renes

„Als je jaren aan spinnen bent met afgrijselijke muziek, dan wil je wel eens wat anders. Elke week riep ik dan ook ’Beatles....’ En dan werd er weer een of ander, waarschijnlijk goed voor het bewegen, maar niet in het gehoor liggend, muziekje werd aangezet. Bij het afscheid van de instructeur die heel sportief bij zijn laatste ’optreden’ Beatles nummers speelde, heb ik voor hem een filmpje gemaakt... (zie screenshot) Natuurlijk ben ik een Beatlesfan.... Anders had ik wel ’Rolling Stones’ geroepen. Ze zitten in mijn genen.”

Kees van Kuijen, Haarlem

Hier onze foto van het beroemde zebrapad, genomen op 9 juli 2015, de dag waarop wij 25 jaar getrouwd waren. Op de foto zijn onze vier kinderen te zien met wie wij in Londen waren om dat te vieren. In volgorde van leeftijd staan ze op de foto Kelly, Tim, Demi en Sem. Helaas zou er tussen Tim en Demi nog een kind moeten staan maar Britt is ons helaas ontvallen naar een slopende Stofwisselings ziekte op bijna vierjarige leeftijd. Zelf ben ik sinds 1976 een enorme fan van de band ( ik was toen 14 jaar) die ik heb leren kennen via de rode dubbelelpee van een oudere broer. Hij was dat jaar ervoor verongelukt en een jaar later ben ik in zijn platen verzameling gaan kijken en kwam ik die lp tegen Vooral gegrepen door het intro van ’I feel fine’ ben ik verder gaan luisteren en binnen een paar jaar bezat ik (gekocht van het eigen verdiende bollengeld) alle elpees en is de liefde voor hun muziek nooit meer weggegaan. Heb inmiddels gelukkig meerder keren Mc Cartney live mogen zien en dat gaat echt nooit vervelen. Hun muziek blijft onsterfelijk en ik zal er dan ook nooit zonder kunnen.

Kees Willemsen, Spanbroek

Lezend over Abbey Road kwamen er bij mij meteen warme gevoelens naar boven, ik werd die tijd verliefd op mijn man met wie ik nu alweer bijna vijftig jaar ben getrouwd. Hij droeg een Beatles-pak en we vonden de liedjes geweldig. Met mijn vriendin Willy, loop ik hier op het zebrapad tijdens een Londen-trip.

Hanny Brink

Ed de Jong op Abbey Road. Hij is een echte Beatles-fan. Hij gaat geregeld naar Beatles-avondjes. Optreden van lookalikes of naar avondjes waar ze een Beatles-quiz houden. Hij gaat daar altijd met een vast groepje vrienden naartoe. Ook ik sta op de foto. Ik vind zelf de muziek ook geweldig.

Anita de Jong-Floor

Begin jaren zestig kregen wij thuis voor het eerst een pick-up speler. Het was de tijd dat in Nederland Rob de Nijs populair werd en internationaal The Beatles. Ik ben dus volledig opgegroeid met de Beatles en nu nog steeds met Paul McCartney denk aan ’Egypt Station’ zijn laatste cd. In 1991 ging ik met mijn Engelse vriend Lynn naar Abbey Road om de betreffende foto te maken. Op dat moment was een vader en zoon uit Praag bezig om ook de zebrafoto te maken. De jongen was 17 jaar en geslaagd voor zijn examen. Als cadeau kreeg hij de trip naar Londen om daar de foto te maken. Toen hij geboren werd waren de Beatles al vier jaar uit elkaar. Zijn vader maakte ook de foto van ons. Ik heel erg serieus rechtuit kijkend en Lynn schaterlachend naar de Tsjech die de foto maakte. Thuis gekomen kwam ik er achter dat ik vanwege de zenuwen de verkeerde richting opliep. Ik heb er een prachtige poster van gemaakt.

Ed van Rijn

Voor mij een iconische foto. Prachtig moment op Abbey road met mijn dochter en schoonzoon. Mijn dochter drumt, haar wens is om ooit in deze studio te kunnen opnemen. Met de Beatles zijn wij als muzikanten (ik ben trompettist) verbonden. Als ik Pachelbels ’Canon’ speel, denk ik aan de Beatles (’Let it be’).

Wilma Schreurs