Een nomadische gemeenschap die in een ver verleden meereisde met waar de wind haar voerde, is ongelukkigerwijs vast komen te zitten op een plek in de luwte. ’De wind keerde zich tegen ons’, zeggen de wijze oudjes. De leefwijze van de gemeenschap veranderde, oude gebruiken raakten in vergetelheid, Maar wat nu als de wind plots terugkeert en de leden van de gemeenschap weer kunnen reizen net als hun voorouders dat deden? In hoeverre zijn ze verankerd in de Luwte?