Ze nemen je mee terug naar gebeurtenissen die op dezelfde datum plaatsvonden, maar dan drie, vijf of soms zelfs tien jaar geleden. Ze zorgen voor ’oh ja-momentjes’. Zoals vrijdag, toen ik terug kon lezen over die keer dat 23 van onze koeien hun kans schoon hadden gezien om eens fijn een nachtwandelingetje te maken. Richting dorp. Liep goed af, toen in 2011, met dank aan een behulpzame voorbijganger.

Op dezelfde datum, in 2014, speelde onze dochter haar allereerste handbalwedstrijd. Hoe lief. Die blonde vlechten, dat net iets te grote shirt. Het zijn herinneringen die je doen beseffen hoe de tijd vliegt. De eerste schooldag, de traditionele ’klaar voor het kerstdiner op school-foto’. Steeds zie je de kinderen wat ouder worden.

En dan heb je nog de categorie ’blijft leuk’. Jaarlijks terugkerende tafereeltjes, waarbij vaak de boerderij een hoofdrol speelt. Na de lammetjes (de teller staat op 31!) waren nu de koeien aan de beurt. Zij gingen dit weekend voor het eerst weer naar buiten. En ze huppelden net zo vrolijk de wei in als vorig jaar.