Zelf had ik op voorhand minder twijfels over deze show. Jaren geleden, toen ik nog voor een andere editie van deze krant werkte, zag ik eens een compleet Volendamse bezetting ’Jesus Christ Superstar’ opvoeren in een sporthal. Het dak ging er af en vanaf dat moment wist ik het zeker: muziek zit bij Volendammers héél diep in het DNA.

Deze ode aan Cohen vormt opnieuw het bewijs. Van jaren zestig klassiekers als ’Chelsea hotel No. 2’, ’Suzanne’ en So long, Marianne’ en pareltjes als ’Dance me to the end of love’, ’Take this waltz’ en ’Lover lover lover’ tot recenter werk als ’Nevermind’; het klinkt allemaal even prachtig uit de Volendamse kelen en instrumenten. Of zoals ze in Volendam zelf zouden zeggen: allejezus mooi.

Zou dit gezelschap soms het ’geheime akkoord’ uit ’Hallelujah’ ontdekt hebben? Alleen de microfoons haperen bij tijd en wijle, alsof een hogere macht dit streven naar perfectie probeert te saboteren. Op 3 november is er een tweede concert in Hoorn, maar ook alweer bijna uitverkocht. Misschien opschalen naar de grotere Hamletzaal? Want hiervan keert Cohen zelf nog om in zijn graf.

En spitst zijn oren!