De reden van zijn tussentijdse overstap was een bestuurscrisis begin jaren zeventig. Toen voetballers, ook Jan met zijn broers Berend en Gert Schop, de kant van aftredende vaders kozen. Een uit de hand gelopen financiële kwestie die door de ogen van nu anders zou zijn opgelost. Hoe dan ook raakte Schagen sterkhouders kwijt. Het seizoen was net een paar maanden aan de gang. ,,Wij konden een half jaar niet meer voetballen. Ik liep elke dag met Berend rondjes om Schagen. We trainden mee bij SRC. Daar gleden we uiteindelijk zo binnen. Kenden iedereen, door Scagha.’’

Maar het was vooral wennen aan de gemakzucht. ,,Als we drie rondjes gingen inlopen moest de rest op ons wachten. Anderen waren eerst nog wel buitenom gegaan, toen binnendoor en liepen het laatste rondje alleen rond de middenstip. Geen gebrek aan mentaliteit. Wel een trainer die dat toeliet. Verra stond verschuilen niet toe.’’

Over de fusie: ,,Onderhuids woelde er veel langer iets. Het komt nooit zó maar ergens vandaan. Net trainer van SRC werd me ook de vraag gesteld wat ik van een fusie zou vinden. Daar komt het een keer van, zei ik. Ooit kunnen we er niet meer omheen. Dat was in 1981. Nu, 38 jaar later, zijn we zover. Eindelijk, zou je bijna zeggen.’’