„Vinyl is een verslaving en een dure hobby, want je bent altijd geneigd meer mee te nemen dan je mee kunt nemen, Ik heb niets met cd’s, ook nooit gehad, en ook niet met muziek op de computer. Vinyl zorgt voor een totaal andere beleving van muziek. Het is de sfeer en het gevoel dat je krijgt als je een plaat draait. Dat is voor mij een soort drugs.”

Denk niet dat je alles kunt vinden als het om muziek gaat in de platencollectie van Rob. Oké, hij heeft het laatste album van Johan, maar verder is het allemaal disco. „Het gevoel dat die muziek geeft, daar kom je niet meer van af. Ik ben gek van de vrouwelijke discostemmen, zoals Donna Summer, Mary Davis van de S.O.S. Band en Jennifer Holliday. Ook Cher vind ik fantastisch.”

Om meteen met een grote grijns een album van zijn platenspeler te halen: een picturedisc waarop prominent de billen van de zangeres prijken. „Maar ik heb ook bijna alle 12 inches van Prince. Daar ben ik heel trots op en ik ga er heel zuinig mee om.”

Druppeltje Dreft

Op de kleine zolderkamer, die Rob deelt met zijn jongste zoon, staat zijn indrukwekkende collectie. „Ik ben nog niet zo lang geleden vanuit Hoorn naar Opmeer verhuisd en ik had twee dagen nodig om al mijn platen boven te krijgen. En dan staat nog niet eens alles hier, want ik heb ook nog een deel in schouwburg Het Park staan waar ik draai op afterparty’s”, vertelt de technicus van het Hoornse theater.

In zijn kast hoef je geen elpee - allemaal zijn ze keurig voorzien van een plastic hoes - te zoeken op alfabetische volgorde. „Ze staan op autistische volgorde. Ik weet precies wat waar staat en als iemand een plaat pakt en ergens anders teruggezet, weet ik hem ook meteen weer te vinden. Ik heb ook al mijn platen schoongemaakt... Met een klein druppeltje Dreft en dan voorzichtig wassen en spoelen.”

En zijn collectie - zijn oudste 12 inch is van Percy Sledge: ’When a man loves a woman’ uit 1969 - blijft ook groeien. „Ik heb nooit wat weggedaan, met uitzondering van bijvoorbeeld een plaat die ik dubbel had. Maar het is niet zo dat ik partijen opkoop en met een plaatje van een euro red ik het ook niet meer. Ik ga wel specifiek op zoek. Zo vind ik het te gek dat ik die 12 inch van Rose Royce vond, omdat er daar maar heel weinig van zijn uitgebracht. Hij kostte me wel 80 euro, maar dat heb ik er wel voor over. Ik kon ook aan ’Hold on’ van Carlos Santana komen, maar die kost rond de 400 euro en dat gaat me te ver.”

Als het even kan bezoekt Rob in iedere stad waar hij komt een platenzaak, maar „het is geen must” en hij koopt ook wel nieuw vinyl. „Ja, Chic komt eind dit jaar met een nieuw album en daar kijk ik wel naar uit. En de nieuwe plaat van Abba zal ik ook wel moeten kopen, om te kunnen draaien op de afterparty’s. Maar de meeste platen komen wel uit het buitenland en zijn origineel. Het is zo mooi als je een plaat thuis krijgt en je dan af te vragen door welke handen het vinyl is gegaan en waar. Achter iedere plaat zit wel een verhaal en het mooiste is om dat verhaal voor jezelf te maken.”

Piratenzender

Rob (49) werd in zijn jeugd al besmet met het discovirus. „Eind jaren zeventig werkte mijn moeder bij de eerste piratenzender van Hoorn. De uitzending was ’s nachts en mensen konden dan bellen om verzoekjes aan te vragen. Wat later begon ik zelf met illegaal radio maken, eerst thuis en daarna boven de Droppanden. Daar zaten we dan in het weekend en ik weet nog goed hoe gaaf het was als je een hele nacht doorhaalde. Ik was toen twaalf jaar. Toen mijn moeder in 1983 overleed, heb ik gezworen altijd te blijven draaien.”

Kick

„Alleen ging ik niet zoals Dennis Ruyer, die ook in Hoorn begon als lokale radiopiraat, naar de ’echte’ radio, maar naar de schouwburg. Ik heb bij verschillende piraten gedraaid en ben midden jaren negentig gestopt, maar zo’n vijftien jaar later heb ik het weer opgepakt en nu heb ik op de zondagavond mijn eigen danceclassicsshow bij de Amsterdam Funk Channel (www.afc.fm). Dat programma moet ik wel van tevoren opnemen, dus als mensen verzoekjes hebben kan ik er pas een week later op terugkomen.

,,Ik zou wel graag een programma bij Radio Noord-Holland willen doen. Gewoon vrijblijvend, want ik heb mijn werk en muziek is mijn hobby. Radio vind ik gewoon een kick, niet te veel ouwehoeren maar gewoon lekkere feel good classics laten horen.”

Sinds een paar jaar verzorgt hij afterparty’s in schouwburg Het Park en ook buiten het theater stelt hij zijn draaitafels op, zoals bijvoorbeeld vorig op Zomerpop. „Ik hou niet van een poppenkast achter de tafel, maar ik vind het wel belangrijk om contact te maken met het publiek. Ik draai voor de mensen, al kan ik natuurlijk niet alles laten horen omdat je maar een beperkt aantal platen mee kunt nemen. Het is wel leuk om te zien hoe mensen reageren als ze zien dat je vinyl draait, vooral mannen van middelbare leeftijd leven dan weer helemaal op.”