Het is druk rondom de voormalige chocoladefabriek van Verkade. Negenentwintig sloepen ’bemand’ met dames en vijftig met heren roeien vandaag zo rap als mogelijk over de Zaan. In de hoop als winnaar de finish te bereiken. Al ligt het bij sloeproeien iets ingewikkelder dan alleen als eerste aankomen. Hier gaat het namelijk om het wattage. Elke boot heeft een bepaalde sleepwaarde en in combinatie met de afstand, roeiers en de tijd, wordt daarmee berekent welke wattage is geleverd. De sloep met het hoogste wattage, wint.

Terwijl de damessloepen binnenkomen, staan de mannen klaar voor vertrek. Wat doet Jacco Bogaards kort voor de start? ,,Zenuwachtig zijn!’’ Hij maakt deel uit van de Zuyderzee roeiers en roeit in de sloep Schokland. Hij weet nu al dat hij straks aan de finish helemaal kapot zal zijn. ,,Maar dat hoort ook, dat geeft je het beste gevoel: helemaal kapot over de finish gaan. Als je dat namelijk niet bent, heb je niet alles gegeven. Dan kom je met een rotgevoel aan’’, legt sloepgenoot Niek Wolters uit. Die eet nog snel wat boterhammetjes op. ,,Voor de race moet je nog wel effe goed bunkeren. Voorraadje brandstof inladen. Het is vandaag prima weer. Eigenlijk iets te warm voor sloeproeien. We zullen goed moeten blijven drinken.’’

Ze vinden de tocht in Zaandam mooi. Jacco: ,,Mooie omgeving.’’ Lachend: ,,Al zie je daar eigenlijk helemaal niets van. Tenminste niet als je goed sloeproeit.’’

Stopwatch

Op de boot van de organisatie doet de dame met de finishtoeter een dansje in afwachting van de sloep die in de verte aan komt varen. Op exact het juiste moment toetert ze en drukken de juryleden hun stopwatch in. Die zit in plastic ingepakt. Moeten ze soms na afloop terug naar de winkel? ,,Nee, dat is om ze te beschermen tegen het water’’, legt tijdwaarnemer Gerard van Tiel uit.

Barbara IJskamp en Teresa Kouwenhoven moeten nog beginnen. Ze zijn speciaal voor de vijftiende editie van de Slag om de Zaan vanuit Terschelling gekomen. Teresa: ,,Nee, we niet per sloep hierheen gekomen. We zijn met de auto gekomen. Pas hier gaan we roeien.’’ Teresa gooit er een bijna Cruijffiaanse uitspraak tegenaan: ,,Je moet reizen om ergens te komen.’’

Binnenkort is het neusje van de zalm als het om sloepraces gaat: Harlingen-Terschelling. Barbara: ,,Deze wedstrijd is een perfecte voorbereiding op die race.’’ Ze sommen op wat belangrijk is bij sloeproeien: ,,Goed hangen, gelijke slag, doseren en onderweg eten en drinken. En niet gelijk volle bak gaan, want dan ga je echt helemaal stuk.’’ Stuk gaan ze echter hoe dan ook. Barbara verzucht, met dat in het vooruitzicht: ,,Soms denk ik echt: waarom vind ik dit ook alweer zo leuk?’’ Teresa praat haar gelijk moed in: ,,Omdat je lekker buiten bent, omdat het goed voor je is en omdat het gezellig is.’’

Af en toe klinkt weer een luid ’één, twee’ vanaf de Zaan. Dat zijn de sloeproeiers die dus kapot de laatste meters afleggen. Aan de kant is het afzien echter weer snel vergeten. Een paar roeiers komen met een enkele trays vol bier aanlopen. De cooling down kan gaan beginnen.

Bij de heren behaalde ’t Anckertje uit Zaandam een vierde plek en de Huysman uit Wormerveer een zesde plek. Bij de dames was de Brand goed voor plaats 21 en Inter Ballast eindigde als 24e.