De Dam tot Dam wandeltocht trok ook dit jaar weer als vanouds duizenden wandelaars richting Amsterdam. Zo ook het drietal Corrie Hemelhop (71), Karen Zwagers (56) en Nico Lieftink (60). Ze passeren na negentien kilometer de derde stempelpost in het idyllische Ransdorp. ,,Het gaat heel goed”, vertelt Zwagers. ,,We hadden een klein buitje onderweg, maar verder verloopt het allemaal prima.” Over de voorbereiding is Hemelhop duidelijk. ,,Dat doen we niet”, lacht ze. ,,We lopen gewoon altijd en heel vaak. Als we een weekend niet gewandeld hebben worden we onthand. Het zit in ons systeem en houdt ons jong.”

Als het drietal de weg vervolgt richting de finish in het Dam tot Dampark in Zaandam komt Danielle von Spreckelsen (45) uit Huizen voorbij. Ze is blind en wordt begeleid door haar buurvrouw Sylvia Herks. ,,Het gaat prima, al merken we wel dat de fietsers en automobilisten onderweg weinig rekening houden met iemand met een beperking”, vertelt Herks. ,,Het is op sommige punten heel smal en doordat wij aan elkaar vast zitten, kunnen we niet zomaar allebei aan de kant.”

Ondanks deze problemen geniet Von Spreckelsen intens van de wandeling. ,,We liepen net langs het water en je hoorde de golven. De vogeltjes, de geuren, prachtig.” De dames lopen vrolijk verder. ,,Ik hoop dat we op tijd eindigen”, gaat Herks verder. ,,Omdat we aan elkaar vastzitten, kunnen we natuurlijk minder snel lopen. Toch heb ik er alle vertrouwen in. We hebben vorig jaar de twintig voltooid en al moeten we kruipen, ook deze finishlijn zullen we halen.”

Om 15.40 uur – twintig minuten eerder dan ze zelf voorspelden – komen Zwagers, Hemmelop en Lieftink – over de finish. ,,Een mooie tocht en we hebben het uiteindelijk nog droog gehouden ook”, laat Hemelop optekenen. ,,Dit was de achtste keer en er komt waarschijnlijk ook nog wel een negende.”

Het wachten is dan op Herks en Van Spreckelsen. Zoals beloofd – en het is niet kruipend – komen ze net voor het sluiten van de markt binnengewandeld. ,,Het was heel zwaar”, vertelt Van Spreckelsen na afloop. ,,We werden onderweg ook nog aangereden door een auto die vond dat wij ruimte moesten maken en dat maakte het er allemaal niet makkelijker op. Het zorgt er wel voor dat ik extra trots ben op onze medaille.”