De eerste persoon die Iran met het akkoord feliciteerde, was de Syrische dictator Assad. Hij liet tussen de regels blijken dat hij rekent op een deel van de vrijgekomen miljarden waar Iran straks weer over mag beschikken.

Die kan hij goed gebruiken om nog wat vatbommen te gooien op de inwoners van Aleppo en Homs. Assad wil koste wat het kost de macht behouden in Syrië.

Ruim 230.000 burgers hebben daarom al een gewelddadige dood gevonden. Boze tongen beweren bovendien dat Assad Islamitische Staat groot heeft laten worden, omdat hij in vergelijking met deze jihadisten best een redelijk alternatief lijkt.

Andere vrienden van Iran zijn Hamas en Hezbollah, bewegingen die Amerika en de EU als terroristisch bestempelen.

Hamas heeft als doel de vernietiging van Israël en schuwt er niet voor oorlog uit te lokken, ook al kost dat vele Palestijnse levens. Hezbollah vecht nu voor Assad.

De positie van Iran in het Midden-Oosten is sinds de deal een stuk sterker. Dat geldt dus ook voor de vrienden. Minder oorlog in het Midden-Oosten? Veel Syriërs, Israëli en Palestijnen zijn het daar vast niet mee eens.