Mijn vrouw had een tijdje terug mij nog gevraagd aan dit dode uitzicht voor mijn deur iets te doen. Ik ben echter niet zo snel als het gaat om tuinieren. Om eerlijk te zijn, ik heb een hekel aan dat wroeten in de aarde.

Mijn partner had de plant als stil protest natuurlijk in die pot gezet, bedacht ik mij. Om haar tevreden te stellen spitte ik de laatste stoffelijke resten uit de bak in ruil voor het nieuwe groen.

Groot was mijn verbazing toen zij mij enkele uren later prees eindelijk een plant te hebben gekocht voor de bak. Ook mijn kinderen wisten van niets. Zou het misschien een hint zijn van een buurtgenoot die zich ergert aan mijn soms wat wilde tuin? Of een bezorgfout van een bloemist?

Ik zocht ijverig naar de dader maar na 24 uur was het mysterie tot mijn ergernis nog steeds niet opgelost. Tot de moeder van een vriendin gisteravond aanschoof in mijn volle huiskamer om naar Oranje te kijken. En vroeg of ik de plant mooi vond. Had ze neergezet als dank voor onze gastvrijheid op deze avond.