Dat vergroot namelijk de groeiende disbalans tussen de inkomens van ouderen en de rest van de bevolking. Niet alleen oneerlijk maar ook schadelijk voor de economie, waarschuwen economen in de vergrijzende Westerse wereld al langer.

Wie koopkrachtplaatjes buiten beschouwing laat, ziet dat ouderen sinds de financiële crisis in 2008 substantieel meer zijn gaan verdienen dan ieder ander. Ook in Nederland. Dat valt deels te verklaren doordat de gepensioneerden van nu meer pensioen hebben opgebouwd dan de relatief armere generaties voor hen.

Maar dat is niet het hele verhaal. Want ook het verdienpotentieel van de generaties ná de babyboomers is door de crisis afgenomen. De krimpende groep werkenden ziet zich geconfronteerd met hoge werkloosheid, baanonzekerheid en moet via de AOW betalen voor een niet gering deel van het gestegen inkomen.

Opa en oma

Wat de gevolgen kunnen zijn, blijkt in landen als Spanje en Frankrijk, waar het inkomen van gepensioneerden inmiddels hoger ligt dan het doorsnee inkomen. Hele families zijn er afhankelijk van het pensioen van opa en oma.

Ook in Nederland liep het inkomen van gepensioneerden ten opzichte van de rest gestaag op van 86 procent van een doorsnee netto-inkomen naar 91 procent. Die trend zet nog wel door want de komende jaren bereiken steeds meer babyboomers met goudgerande pensioenbeloftes de AOW-gerechtigde leeftijd.

Het idee dat gepensioneerden per definitie minder verdienen dan werkenden gaat daarmee ook in Nederland op de helling. Gepensioneerden krijgen een pensioen dat lager ligt dan wat ze vroeger verdienden, ten opzichte van werkenden stijgt hun pensioen. Ook in dat licht is het niet meer van deze tijd om pensioenbeloftes te baseren op salarissen uit een welvarend verleden.

Dat die beloftes onrealistisch zijn blijkt uit de kelderende dekkingsgraden van pensioenfondsen. Kortingen compenseren met een hogere AOW is de wereld op zijn kop. Onrealistische beloftes worden ermee in stand gehouden, en dat moeten 65-minners betalen.