Hoewel ze precies wisten waar de ring in het zand was gevallen, zochten ze vergeefs. Na een uur - het regende, het waaide - gaven ze het op. ,,Ik dacht: misschien moet het zo zijn, is dit een teken. Was dit de laatste keer Scheveningen.’’

Trouwdag

Het tripje van Bovenkarspel naar Scheveningen is een jaarlijkse traditie, rond hun trouwdag. Op 30 juni 2006 traden Marco en Michelle in het huwelijk. Eind 2013, vlak voor kerst, werd hij ziek. Darmkanker. Alle hoop werd de bodem ingeslagen toen hij in 2015 te horen kreeg dat de kanker uitgezaaid was en dat hij nog drie maanden tot twee jaar te leven had. ,,Ik ben nu dus over datum’’, constateert hij nuchter.

Ze proberen ervan te maken wat ervan te maken valt. Op 20 mei organiseerden ze nog een Vier-het-levenfeestje. ,,Ook om onze vrienden te bedanken’’, zegt Marco. ,,Ik was al drie jaar ziek en zij zijn gebleven. Daar zijn we blij mee.’’

Voor Dominique is het ook zwaar. Zij weet al dat ze later de ring van haar vader zal krijgen als erfstuk. Zij wilde het zoeken ook niet opgeven. Michelle: ,,Maar het regende. We kunnen het er niet bij hebben dat hij ziek wordt.’’ In de auto terug naar huis was ’Everlasting love’ het allereerste liedje wat ze op de radio hoorden. Het liedje van hun trouwdag. Marco: ,,Best apart. Dat liedje hoor je niet vaak.’’

Michelles zusje kwam op het idee om het verlies van de ring op Facebook te zetten. Dat deed Michelle diezelfde middag nog. ,,Het is waarschijnlijk een speld in een hooiberg, maar dan hebben we het geprobeerd.’’

Vrij snel zag Martin van Hees die post. Hij is metaaldetectorspecialist en heeft een groep opgericht, Gevonden-Verloren.nl, die inmiddels uit 25 mensen bestaat. Alleen dit jaar al hebben ze 142 ringen teruggevonden. ,,Puur uit liefdadigheid’’, zegt Van Hees. ,,Ik ben zelf ziek. Reuma en een spieraandoening. Daardoor ben ik heel afhankelijk van andere mensen. Ik ben blij als ik eens iets voor een ander kan doen.’’

Samen met Sander van der Linden ging Van Hees die maandagnacht op het strand zoeken. Een ring van dertien gram, met wit en geel goud, die moest te vinden zijn met een XP Deus detector met MI-6 pinpointer. Hoewel, de veegwagens waren al over het strand gegaan. Toch vond Sander de ring, even na half een, op de plek die Marco aangegeven had. Op dertig centimeter diepte. Van Hees: ,,Zand speelt. Als je er in gaat wroeten, zakt zo’n ring juist dieper. Het is gebeurd dat iemand die een ring kwijt was, een tweede op die plek liet vallen, en ook die kwijtraakte.’’

Post

De ring is per aangetekende post naar Bovenkarspel verstuurd. De vinders brachten alleen benzine- en verzendkosten in rekening. Door de publiciteit hebben ze alleen gisteren al zestig verzoeken gekregen van mensen die een ring kwijt zijn. In Bovenkarspel ziet Marco de vondst nu als een teken dat ze volgend jaar weer naar Scheveningen gaan. Hij kijkt zijn grote liefde aan: ,,We gaan nog even door.’’