Nog voor even doen de twee hun onderzoek in een ruimte bij de Alkmaarse dierenambulance. De nationale strijd van de Stichting Forensisch Dierenonderzoek (FDO) tegen dierenmishandelaars wordt steeds bekender en gaat zich verplaatsen van Alkmaar naar Amsterdam.

De verhuizing naar het complex van Dierenopvang Amsterdam (DOA) aan de Ookmeerweg vindt dit najaar plaats. Het belangrijke werk van de oprichters van FDO, forensisch patholoog Frank van de Goot uit Baarn en aankomend forensisch dierenarts Monique Verkerk, krijgt hiermee een forse impuls: „We doen dit allemaal vrijwillig en zijn totaal afhankelijk van giften, donaties en sponsoring. We zijn zeg maar ’parttime dierenleedbestrijders’ en daar willen wij nu eindelijk wel ’s fulltime mee aan de slag.”

In stukken

Hoe naar het er ook kan uitzien, ze blijven er koel onder. „Het dier komt niet terug, dat is heel vervelend, maar verder niks”, zegt Van de Goot. Verkerk, die bijna is afgestudeerd als forensisch dierenarts: „Ik weet dat beesten ontzettend mishandeld zijn geweest, vaak liggen ze in stukken. Maar ik kan een knop omzetten, het is m’n werk. Er komt geen emotie bij, hoe gek ik ook op dieren ben.

„Vooral honden, en dan met name staffords komen op de sectietafel terecht, vertelt Verkerk. „Maar ook gedumpte koikarpers, gevilde konijnen rond kerst en gevilde schapen rond het Suikerfeest. Vorig jaar lagen ergens 120 ganzen op een hoop, alle spieren waren weggesneden, misschien voor consumptie. Of vogels, er wordt nog weleens op meeuwen geschoten. Alle dieren die in de ogen van bepaalde mensen overlast geven en worden neergemaaid, komen dan bij ons terecht.”

Noodweer

Van de Goot: „Bij zo’n driekwart van de gevallen komt er iets uit dat meerwaarde levert voor het politieonderzoek.”

Laatst kwam een doodgestoken hond binnen, vertelt de dierenarts. „Het baasje had gezegd dat hij uit noodweer had gestoken. Maar door de manier van steken en de plekken waar was gestoken, toonden wij aan dat dat niet klopte. De hond had namelijk op z’n rug gelegen toen het gebeurde. De man was zijn vrouw aan het mishandelen met een mes in zijn hand, de hond sprong ertussen. De dader heeft een werkstraf van 120 uur gekregen, dat is natuurlijk wel leuk om te horen.”

Gestraft

Meestal horen ze niet of verdachten worden vervolgd en veroordeeld. , net zoals wanneer het om pathologisch onderzoek bij mensen gaat.

Verkerk: „Er zou vanuit de politie iemand moeten zijn die naar ons terugkoppelt, maar dat gebeurt niet. Jammer. Vooral bij gruwelijke zaken wil ik weten of de dader wordt gestraft.” Den Haag vraagt om cijfers, maar die kan ik niet geven.”

Die zaken lopen zeer uiteen.

Mensenmishandeling

Menige dierenmishandeling heeft een rechtstreekse lijn naar mensenmishandeling, vertelt Van de Goot. „Hondengevechten hebben directe lijnen naar de onderwereld, en de links tussen dierenmishandeling en mishandeling van kinderen en ouderen zijn ook bewezen.” Een van de redenen voor de patholoog om dit werk te doen. „Omdat mensen nauwelijks bestraft worden, hebben ze geen enkele remming om een dier te mishandelen. Als mensen weten dat ze kunnen worden aangehouden, gaat daar een preventieve werking van uit. Bovendien ben ik echt een dierenmens.”

Dat geldt ook voor Verkerk. „Als ik een belletje krijg, stap ik in mijn auto en ga ik naar de plaats delict. Het is mijn passie. Ik probeer de stem van de dieren te zijn. Anders wordt er zo respectloos mee omgegaan, worden ze meteen vernietigd.” Het duo doet de onderzoeken vrijwillig, maar als het aan hen ligt, kunnen ze van deze passie hun werk maken. „Ik ben eigenlijk alleen nog dierenarts om mijn hypotheek te kunnen betalen. We zouden subsidie krijgen, jaarlijks hebben we ongeveer een ton nodig. Veel mensen in Den Haag waren enthousiast, maar geld blijft tot nu toe uit.”