Vijand

Het gevoel van de Niçois valt ook in militaire termen te beschrijven. Zij hebben het idee dat hun vijand niet met gelijke wapens wordt bestreden. Met kaarsen, bloemen, kaartjes en hashtags op Twitter kom je niet ver tegen terroristen, die als doel hebben zoveel mogelijk slachtoffers te maken.

Na de aanslag op Charlie Hebdo heerste eenheid in Frankrijk. Miljoenen Fransen gingen de zondag daarop de straat op om hun medeleven te tonen en hun vaderlandsliefde te laten zien. De oppositie haalde het niet in zijn hoofd om het staatshoofd af te vallen. Dat gevoel werd na de aanvallen van 13 november al minder. Nu, meerdere aanslagen en meer dan tweehonderd terreurslachtoffers verder, is saamhorigheid afwezig.

Inwoners van de Zuid-Franse kustplaats willen weten hoe die vrachtwagen de afgezette boulevard op kon komen. Na de vorige aanslagen kwamen er andere vragen. Waarom gaf de Belgische inlichtingendienst cruciale informatie over terrorist Salah Abdeslam niet door aan de Fransen? Waarom zijn radicale imams niet eerder het land uitgestuurd? Waarom heeft Hollande zo’n softe minister van justitie aangesteld?

Vernietigend

Na de derde grote aanslag in anderhalf jaar tijd rijst de vraag hoe dit weer kon gebeuren. Politici uit de oppositie verwijten de president nu hardop dat hij geen lessen heeft getrokken uit eerdere gebeurtenissen. Onlangs kwam een rapport uit met vernietigende conclusies over het handelen na zowel Charlie Hebdo als de aanslagen van 13 november. Vooral het communicatiegebrek bij de veiligheidsdiensten werd gehekeld.

Noodtoestand

President Hollande kwam na de aanval van de truckterrorist in Nice met drie magere maatregelen: de noodtoestand duurt nog drie maanden langer en reservisten worden opgeroepen, onder andere om de grenzen te bewaken. Het aantal militairen dat deelneemt aan operatie Sentinelle, het beveiligen van potentiële terreurdoelwitten, zou naar beneden worden geschroefd. Dat blijft op 10.000 staan.

Politici uit de rechtse oppositie deden het staatshoofd onmiddellijk wat voorstellen aan de hand. Ze opperden militairen en agenten bij wegversperringen voor met raketwerpers te bewapenen, of alle mensen met een dubbele nationaliteit die radicaliseren bij voorbaat op te sluiten.

Toekijken

Dat gaat natuurlijk te ver, maar Hollande had kunnen weten dat hij op onbegrip en boosheid zou stuiten. Hij heeft zelf sinds Charlie Hebdo weinig meer gedaan dan met de armen over elkaar toekijken.