Eerst de auto kwijt op het parkeerterreintje tegenover prachtige kerk en de bijbehorende pastorie aan de Spanbroekerweg. Het witte huis waar ooit dominees op hun preken zwoegden, was begin jaren zeventig de woning van zanger Rob de Nijs en zijn eerste vrouw. Niet zijn gelukkigste tijd, liet hij noteren in zijn jubileumboek ’Zilver’, want hier liep zijn huwelijk stuk. ,,Ons huis heette in het dorp Huize Hommeles omdat tot diep in de nacht de kreten van wanhoop en weerzin in de wijde omtrek hoorbaar waren.’’

Laat de Jan Klaassen uit de hit van de zanger nou net een held uit de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648) zijn. En laat het oude raadshuisje van Spanbroek op de hoek nou net in die tijd zijn gebouwd. Bij de aanblik van deze romantische trouwlocatie, is het oude huwelijksleed in de pastorie meteen verdrongen.

Onze wandeling voert linksaf via de Hertog Willemweg de Hogeweg op. Even doorstappen en dan bij de karakteristieke wipbrug rechtsaf de Lage Hoek in. Letterlijk laag, want dit stukje polder ligt het laagste van de hele omgeving. Het is het werkterrein van veehouders en het oord van vogels op zoek naar rust en ruimte. Kenners wijzen ons op de veldleeuwerik, de kwikstaart, de tureluur en de grutto. Let op de lage slootjes en kijk naar de bomenrij, die als een gordijn langs het water is gedrapeerd. Een traktatie tussendoor. Eén van de vele, want de Lage Hoek biedt vooral hoogtepunten. Aan het einde van dit eigen wereldje krult het pad naar de Langereis.

Molen De Vier Winden (anno 1891) fungeert hier als ambassadeur van polderpracht. De binnenkruier en het gemaaltje ernaast zijn gebouwd om de Lage Hoek droog te houden, maar de windvanger doet ook dienst als woning. Over de brug naar links en via de Dijkweg linksaf de Berkmeerdijk op. Na een paar kilometer stuiten we hier rechts op een geheimzinnig bosje. Geen mens te zien, geen huis in de buurt. Toch zal er wel iets bijzonders schuil gaan achter deze bomen. Anders staat er toch niet zo’n mysterieus zwaar stalen hek voor?

Over de witte brug naar links. Daar heeft het landschap langs de Nieuweweg alweer zo’n mooi Hollands schilderijtje ingelijst: een molen met een hoog klein eenpersoonsbruggetje en een klein stoomgemaaltje met een trotse schoorsteen. Hou dit beeld in gedachten als je via de Wipbruglaan naar het dorp terugloopt. En roep het plaatje op, als je een dag later verdwaalt in een betonnen nieuwbouwwijk of vaststaat in een file.

Stilletjes bedenken we dat we het beeld maar lekker voor onszelf moeten houden. Als Gooise types met oog voor mooie plaatjes de Lage Hoek in de gaten krijgen, is het gebied morgen het decor van een tv-serie. En dan is het gedaan met de rust.

Jan Vriend

Deze wandeling is acht kilometer lang en duurt anderhalf uur. Honden aan de lijn.