Wie is Rien Berends? ,,Ik ben hoofdredacteur van het Grafisch Weekblad, het brancheblad voor de grafische industrie. Ben dus wel gewend om veel te schrijven.''

Waar kennen we die naam nog meer van? ,,Ik denk dat je doelt op de AZ-krant, eind jaren zeventig, begin jaren tachtig.''

Al snel na het begin van het evenement leverde je twee verhalen in, alsof je ze zo uit je mouw schudt... ,,Eigenlijk is dat ook zo. Als ik een idee heb, komt het verhaal snel op papier. Vaak heb ik dan al een tijdje een idee in mijn hoofd. Zoals het verhaal over de Gouden Engel, de sinterklaasviering op oudejaarsavond in Koedijk. Met sinterklaas waren de vissers vroeger niet thuis dus werd het feest uitgesteld. Ik verbeelde me dat ik dat mijn kleinzoon vertelde en dat hij dat niet wilde geloven. Zo is het ook gebeurd en zo heb ik het ook opgeschreven.

Hetzelfde heb ik gedaan met een boekje over de Vierdaagse van Nijmegen. Die liep ik, zeg maar, op dokteradvies. Ik heb er daarna in een paar dagen tijd een boekje van gemaakt. Op basis van aantekeningen die ik 's avonds had gemaakt.''

Ga je daar dan echt even voor zitten? ,,Nee, ik tik het zo op. Maar ik ben niet anders gewend dan snel te werken. En de lengte van 500 woorden is ook zo'n beetje de lengte van de verhalen die ik voor het weekblad schrijf. Dus weet ik zo'n beetje wel hoe ik het stuk moet opbouwen en wanneer ik moet stoppen.''

Is er een verschil met professioneel schrijven voor jouw blad? ,,Ja, beslist. In mijn dagelijks werk voor het blad zit natuurlijk wel iets van mezelf, maar daarin ben je toch meer een doorgeefluik. Maar deze verhaaltjes voor de wedstrijd, dat is wat ik beleef en voel. Daar ben ik mezelf in.''

Hoe pak je zo'n verhaaltje nu aan? ,,Het klinkt misschien wat arrogant, maar ik ga zitten en tik het op. Met een half uur is het wel af. Ik heb het verhaal dan natuurlijk wel al in mijn hoofd. Het is een manier van werken, ik ben niet anders gewend.''

Schaaf je er nog flink aan? ,,Ja, maar niet te lang. Ik laat het verhaal geen week liggen voor ik op de zendknop druk, zoals Judith Koelemeijer in de workshop heeft aangeraden. Nee, ik tik het ruw op, zonder ondertussen te corrigeren. Daarna lees ik het nog een nauwkeurig door, breng verbeteringen aan en haal de tikfouten eruit.'' Kunnen we nog meer verwachten?

,,Ach, je weet het niet. Ik vind het idee van de wedstrijd, herinneringen aan Noord- Holland die de moeite waard zijn om te bewaren, een fantastisch idee. Vandaar ook dat ik ideeën waar ik al een tijdje mee liep, meteen heb uitgewerkt. Ze passen wat mij betreft prima in het concept van de wedstrijd. Mij benieuwen of de jury er ook zo over denkt.

Ik zou ook nog wel eens een verhaal willen schrijven over het kampioenschap van AZ'67 in 1981, over wat er toen achter de schermen gebeurde. Met trainer George Kessler en zo. Ik stond daar door mijn werk voor de AZ-krant heel dicht bij. Maar of dat iets is voor een enkel verhaaltje? We zien het wel.''