Dan plaatsen we net als de Deense Volkspartij een Arabische advertentie in de Libanese kranten waarin staat dat zelfs een nét te zoete baklava je hier fataal kan worden. Je weet niet wat zoiets doet. Ook in Syrische gezinnen op de vlucht zal de vrouw een sterk idee hebben over wat een warm en gezellig land zou kunnen zijn voor haar kinderen. Holland dus niet, onze stroopwafels ten spijt.

Laatst moest ik optreden op de verjaardag van een keurige, adellijke mevrouw uit Bussum. Ze werd vijftig en had toepasselijk vijftig vriendinnen uitgenodigd. Voor een godskapitaal had ze allerlei taartjes van de beroemde patisserie Kuyt aangeschaft.

Alleen at niemand die op, tot haar grote teleurstelling. Behalve mijn mannelijke muzikanten en ikzelf keken de vrouwen vol afschuw naar de zilveren schaal met ’caloriebommetjes’ .

Toen ik twee vrouwen, knagend aan een radijs, het werkelijke aantal calorieën opgefokt hoorde bediscussiëren was ook voor mij de lol eraf. Het kwaad zit niet alleen in geradicaliseerde moslims, vluchtelingen en Poetin, het zit ook in taart. Deze week kwam het bakboek van Sara Kroos uit: ’Als ik het niet kan, kan jij het ook’.

Een titel die meer vangt van de huidige tijdsgeest dan Sara waarschijnlijk bedoeld heeft. Ik begreep uit betrouwbare bron dat Kanye West zo geïnspireerd is geraakt door de titel dat hij er, in zijn aanloop naar het presidentschap in 2020, al een paar heeft besteld via het toepasselijke Bol.com.

Gordon komt binnenkort met zijn eigen versie: ’Ik ben niet van suiker’. Die heeft staatssecretaris Dijkhoff al als goedmakertje aan Emile Roemer beloofd voor het zogenaamd in scène zetten van de vluchtelingentoestand in het plaatsje Oranje. Hij laat het dan thuis afleveren bij Emile door 700 vluchtelingen verkleed als Elvis. In oranje bakpapier. Ssst.

Heel Holland bakt en heel Holland kookt over tegelijkertijd. Ondertussen draait ouwe taart Patricia Paay nog op volle toeren, dit keer met een automonteur van zesentwintig. Krijgt ze in elk geval op tijd een beurt.

Donderdagavond speelde ik in Oldenzaal. Drie uur in de auto en maar 65 kaarten verkocht. De technicus schatte de gemiddelde bezoekersleeftijd op tachtig. Moedeloos plofte ik neer in de kleedkamer.

Voor de spiegel stond een vers gebakken taart met een persoonlijk briefje: ,,Lieve Louise, Erik en Kees, voor de terugweg! Wat een feest dat jullie er weer zijn, veel plezier vanavond!’’ Bak ook eens een taart, Halbe.