Eerder schreef ik op deze plek en rond deze tijd al over de gruwelijke, tot zelfverminking aanzettende kerstliedjes en over de hersenbloeding opwekkende herhaling van herhaling van herhaling van kerstfilms. Ik bedoel, dat jochie van Home Alone is ondertussen al een 35-jarige drugsgebruiker geworden.

En geef hem eens ongelijk. Ik zou ook gaan spuiten en slikken als ik elk jaar naar de film met mijn acht jaar oude ik zou moeten kijken. En dat is dan ook nog het grootste succes in je leven. Die arme Macaulay Culkin leeft in een jaarlijks terugkerende hel.

Gelukkig sta ik heel opgewekt in het leven. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Deze kerstergernissen schrijf ik ook alleen maar op omdat effe ’snarken’ gewoon lekker is. En ik heb met mijn (schoon)familie goede afspraken gemaakt over kerst.

Samen met mijn vriendin ga ik morgen bij iedereen langs en de rest van het feestweekend heb ik de handen vrij. Twee dingen weet ik wel. Ik draai tussen de visites door op eerste kerstdag snoeihard Metallica in de auto. En tweede kerstdag is het tijd voor een filmklassieker, thuis met een borrel op de bank. Ik denk aan ’Saving private Ryan’, lekker bloederig. Fijne kerst!