Er was dus genoeg te doen voor de kinderen, en er waren er ook heus wel wat. Enkele tientallen buurtkinderen liepen van het ene plantsoen naar het andere om van alle tijdelijke speeltoestellen te genieten. Met in hun kielzog veelal hun ouders. Of grootouders, want de wijk bestaat al erg lang.

Het feest is niet voor niets. Anderhalf jaar lang is de wijk onderwerp geweest van een grootscheepse vernieuwing. De huizen bleven staan, voor de rest veranderde alles. De gemeente wilde dringend iets doen aan een probleem dat al tientallen jaren bestaat: het grondwater. Dat kon niet weg in de wijk, die in de naoorlogse jaren zo snel uit de grond is gestampt dat aan afvoer van regen- en grondwater niet werd gedacht. Nu zijn er drie middelgrote vijvers gegraven. En dat werkt, meldt een buurtbewoner.

Maar de ouders klagen ook wel een beetje. ,,Die bomen op de parkeerplaatsen, moest dat nou?’’ vindt een heer. En de moeder van een van de springende kinderen wijst erop dat er weliswaar een leuk speelplaatsje is ingericht bij de grootste vijver (die zij overigens onveilig vindt), maar de rest van de wijk heeft weinig meer. ,,Dat hadden ze beter kunnen verdelen over de wijk.’’