Mijn vrouw is al haar leven lang paardenmeisje. En inderdaad, kies je daarvoor, dan kies je ook voor een bestaan waarin het mede draait om de edele viervoeter.

Die heb ik dus op de ’koop’ toe genomen. Met alle plezier overigens. Ik mag van origine een stadsjongen zijn, platteland en een huisje met wat beestenspul eromheen, trokken altijd wel. Niet voor niets voerde het pad naar het West-Friese land.

Maar aan het einde van het donkere winterseizoen, word je het soms wel eens even zat. Weer in alle vroegte eruit omdat voor het werk uit de paard- en ponystal moeten worden uitgemest. Menig agrariër om m’n dorpje heen weet niet beter en zou niet anders willen, maar tegen het einde van het ’stalseizoen’ krijgen bij mij de stadse genen wel weer eens de overhand. En wordt het gedwongen vroege uur van opstaan vervloekt.

Maar nooit voor lang. Buiten wacht op het scheidingsvlak van nacht en dag behalve de mestvork het vrolijke gekwetter van letterlijke vroege vogels. Vanuit de bomen naast m’n stulpje verzorgen ze elke ochtend en masse een concert waar geen Brahms, Mozart, Beethoven of welke grote componist dan ook tegenop kan. Ook goedemorgen.