Donderdagochtend verschenen ze opnieuw voor de Raad van State voor het laatste bedrijf in het drama 'dossier meeuw'.

Hamvraag in de procedure: willen de gemeenten echt onderzoek doen naar een meeuwvriendelijke manier van overlastbestrijding of gebruiken ze het argument 'onderzoek' als dekmantel voor een grootschalige eierdestructie die puur bedoeld is om de overlast van schijnaanvallen, vuilniszakkengepik en nachtelijk geschreeuw van beschermde vogels tegen te gaan.

Het eerste natuurlijk, betoogde advocaat Fleur Onrust namens de gemeenten en de staatssecretaris.

Nietes, ze doen helemaal geen onderzoek, ze willen gewoon alle meeuwennesten opruimen, terwijl helemaal niet is aangetoond dat de meeuwen die in de gemeenten broeden ook de overlast veroorzaken, betoogden secretaris Pauline de Jong en vicevoorzitter Harm Niessen van Faunabeheer. Om dat te bewijzen zou je namelijk alle meeuwen moeten ringen.

Drie staatsraden trokken ruim anderhalf uur uit om de hele geschiedenis nog eens door te lopen. Die begon met de ontheffing die de staatssecretaris Martijn van Dam (Economische Zaken) in januari 2014 aan de drie gemeenten Haarlem, Alkmaar en Leiden verleende voor het project 'Beheer Meeuwenoverlast'. De gemeenten kregen zo drie jaar de tijd om mogelijkheden te onderzoeken om overlast van vier meeuwensoorten diervriendelijk te bestrijden met omruil-eieren van plastic en maisolie.

Het eindigde ermee, na diverse juridische veldslagen, dat de rechter de ontheffing vorig jaar weer introk. Mocht de Raad van State het hoger beroep van de drie muskettiers gegrond verklaren, zullen zij een nieuwe aanvraag doen. Zo niet, dan blijven ze zitten met een fikse voorraad nep-meeuweneieren en een paar containers maïsolie (waar je ook mee kunt bakken en braden). En een mislukt experiment. Uitspraak binnen zes weken.