Dan denkt u misschien dat dat waar is, maar ik weet dat het niet zo is. Ik ben namelijk een stukje iedereen. Misschien á la Eva niet meer dan een rib van deze veelkoppige figuur, maar toch genoeg om tegen te sputteren.

Je moet oppassen als het woord ’iedereen’ valt. Zeker als het ferm wordt uitgesproken als ié-der-een. Dan weet je dat het niet klopt.

Er is nog zo’n begrip: heel het land. Dat neemt Mark Rutte graag in de mond. En hij bedoelt het vast goed als hij die woorden bezigt na onheil, maar is echt iedereen in Nederland in rouw als er twee militairen sneuvelen - hoe triest hun dood ook is?

Mark moet dat niet meer zeggen. Het is taalinflatie. En daar hebben we al genoeg van. Laatst werd ik ’verschrikkelijk, enorm bedankt’ toen ik iemand aan een telefoonnummer hielp.

Als je staand vergadert ben je geconcentreerd, schijnt. Maar omdat het woord ie-der-een viel moest ik steeds denken aan Mark. Ik krijg nog duizend euro van hem. Zijn verkiezingsbelofte uit 2012 aan alle werkende Nederlanders. De belofte die hij nooit nakwam. En dat is nou iets waar ie-der-een in heel het land...